หัวปักหัวปำ

​ 

 วายาทอดทอนหายใจครั้งแล้วครั้งเล่าเมื่อมองจดหมายทวงหนี้จากธนาคารซึ่งเธอค้างชำระมาหลายเดือนแล้ว และตอนนี้เธอตกงาน...ไม่มีความสามารถในการรับผิดชอบค่าใช้จ่ายในบ้านด้วยซ้ำ อย่าว่าแต่จะจ่ายค่าคอนโดหลักหมื่นได้เลย  

ไม่มีทาง...เธอกำลังจนตรอกที่สุดในชีวิต  

โทรสัพท์ กระเป๋า เครื่องประดับที่เคยมีก็เอาไปขายแลกเป็นเงินมาใช้จ่าย ก็พอประทังได้สองสามเดือน แต่เดือนนี้เธออับจนหนทางจริงๆ เนื่องจากไม่สามารถหางานที่เหมาะสมกับตัวเองได้  

งานที่ทำอยู่บ้าน...งานที่ทำเงินได้และเลี้ยงลูกวัยเจ็ดขวบได้ด้วยในขณะเดียวกัน เพราะเธอไม่มีใคร หลังจากถูกสามีทอดทิ้งไปมีรักใหม่ เขาก็ไม่เคยคิดจะกลับมารับผิดชอบเธอกับลูก ไปแล้วไปเลย ไปลับ ทิ้งไว้เพียงบาดแผลและความเจ็บปวดใจที่ไม่เคยเลือนราง  

“แม่คะ...แด๊ดดี้ทำไมยังไม่กลับสักที หนูคิดถึงแด๊ดมากๆ เลย” เด็กหญิงรัสเซลล์ที่นอนอ่านหนังสือนิทานเอ่ยถามแม่ ความเศร้าใจทำให้นิสัยร่าเริงหายไปไม่ยิ้ม ไม่มีความสุขเหมือนแต่ก่อน บรรยากาศที่เคยอบอวนไปด้วยความรัก ความเอาใจใส่จากพ่อและแม่บัดนี้เหลือเพียงแม่ผู้เต็มไปด้วยความเครียดที่ยังต้องคอยดูแลเธอ แม้จะเป็นเด็ก แต่ก็พอจะรู้สึกได้ว่าทุกอย่างไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว 

“แด๊ดดี้กลับไปทำงานค่ะ คงไปนานหน่อย...จะได้มีเงินให้พวกเราใช้ไงคะ” วายาฝืนยิ้มให้ลูก ไม่ได้อยากโกหก แต่เธอไม่อาจบอกสิ่งที่เกิดขึ้นกับลูกสาวตัวน้อยได้จริงๆ รัสเซลล์รักพ่อของแกมาก ถ้าแกได้รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นคงใจสลาย และตัวเธอคงไม่มีวันทนเห็นลูกเป็นแบบนั้นได้เลย 

“วิดีโอคอลหรือโทร.หาก็ไม่ได้เหรอคะแม่”  

“ก็...พี่แด๊ดดี้อยู่มันห่างไกลมากเลย การติดต่อสื่อสารไม่สะดวกสบายเหมือนบ้านเราหรอกค่ะ” เธอพยายามหาเหตุผลมาปั้นแต่ง หดหู่และสงสารลูกเหลือเกิน แต่ก็เพราะมีลูกนี่แหละถึงทำให้เธอเข้มแข็งขึ้นมาได้ ด้วยรู้ว่าต้องเป็นเสาหลักให้กับลูกเธอจึงไม่อาจอ่อนแออีกต่อไป  

นับจากวันนั้น...ก็ผ่านมาสามเดือนแล้วสินะ 

“แย่จังเลยนะคะแบบนี้...แล้วเราก็ไม่มีเงินแล้วด้วย” เด็กหญิงว่าแล้วถอนหายใจ ไม่มีใครบอกหรอกว่ากำลังขัดสน แต่เพราะการใช้ชีวิตมันเปลี่ยนไป เมื่อก่อนเธอได้กินได้เที่ยวข้างนอกทุกวัน แต่เดี๋ยวนี้ไม่เคยได้ออกไปไหนมาเป็นเดือน อาหารนอกบ้านไม่เคยได้แตะ รับประทานแต่ฝีมือแม่ตลอด ไม่ใช่ไม่ชอบแต่รู้สึกได้ว่าหลายสิ่งหลายอย่างไม่เหมือนเดิม 

“...” วายากลืนความขมขื่นลงคอ เบ้าตาร้อนผ่าวด้วยความสงสารลูกจับใจ การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ทำให้ลูกของเธอปรับตัวไม่ทัน และเธอซึ่งเป็นแม่ก็ไม่อาจชดเชยสิ่งเหล่านั้นให้แกได้เลย การถูกสามีนอกใจและทอดทิ้งให้อยู่กับลูกเพียงลำพังไม่ใช่สิ่งที่เจ็บปวดที่สุดอีกต่อไปแล้ว... 

“แม่อย่าร้องไห้สิคะ...หนูขอโทษค่ะ” เจ้าตัวเล็กตัวน้อยปากแบะจะร่ำให้เมื่อเห็นว่าแม่ของแกมีน้ำตา รีบวางหนังสือนิทานในมือลงแล้วคลานไปหามารดาทันที วายาก็สวมกอดลูกไว้แล้วปลอบโยนด้วยความเอ็นดู 

“แม่ไม่ได้เป็นอะไรหรอกค่ะ อย่าร้องไห้นะลูก...เดี๋ยวเราออกไปเที่ยว ไปหาอะไรอร่อยๆ กินกันข้างนอกดีกว่าค่ะ” เธอจูบซับหน้าผากลูกน้อยผสมทั้งรอยยิ้มและน้ำตา แต่ก็พยายามเก็บกลั้นด้วยไม่อยากให้ลูกต้องสะเทือนใจมากกว่านี้ 

วายาตัดสินใจแล้วว่าเธอต้องทำอะไรสักอย่าง เพื่อให้เธอและลูกได้มีชีวิตรอดต่อไป การเฝ้ารอด้วยความหวังลมๆ แล้งๆ รังแต่จะทำให้ลูกลำบากเข้าไปทุกที  

เขาไปแล้ว...ไม่กลับมาอีกแล้ว เธอควรตระหนักและยอมรับความจริงนี้เสียที  

​ 

เปิดจอง 

The little angle 

-พ่อจ๋าแม่จ๋ากลับมารักกัน 

-แก้วตาในดวงใจ 

-หัวปักหัวปำ 

ราคา 299 บาท รวมจัดส่ง 

สามารถจองได้ตั้งแต่วันนี้ ถึงวันที่ 15 ก.ค 66 

จัดส่งวันที่ 1 ส.ค 66 เป็นต้นไป 

ติดต่อ 

เพจ : มาดามเฌอ 

อีเมล : cherramin@hotmail.co.th 

เฟช : MeMadame Cher 

​