เ ฟ ย ห ล ง ล อ ด จ์
เฟยหลง : รักมากย่อมหวงมาก... ยอมแลกทุกอย่างที่มีเพื่อกำจัดทุกคนที่บงอาจแตะต้องคนที่ตนรัก
"ตราบใดที่ฉันยังมีลมหายใจอยู่ ถ้าใครมันกล้าแตะต้องนาย ทำร้ายนาย ฉันสาบาน ว่าจะไม่มีทางปล่อยให้มันมีลมหายใจต่อแม้สักนาที"
รั น / ว รั ญ ธ ร
รัน : หลังจากถล้ำตัวลงไปกับดักความรัก ก็จมปลักจนหาทางออกมาไม่ได้
“อื้ม อ่าห์”
ผมครางเมื่อเฟยหลงดำดิ่งลึกลงมา
“ฉันฝัน… แบบนี้เป็นพันๆ ครั้ง…” เขาออดอ้อนเสียงพร่า ก่อนจูบผมเพื่อซับเสียงประท้วงเมื่อเขาขยับออกแล้วดันกลับเข้ามาในจังหวะหนักๆ ที่ผมทั้งจกและเสียดเสียว “กอดนายไว้ อยู่ในตัวนาย…ฟังนายคราง”
“อ่ะ อื้อ” ผมส่งเสียงเมือเขาเน้นจังหวะหนักๆ “อ่าห์…”
“ตรงนี้เหรอรันนี่… แบบนี้ใช่ไหม” เฟยหลงค้นพบตำแหน่งที่ทำให้ผมสั่นสะท้านแล้ว ราวกับแกล้ง ตอกย้ำจุดนั้นซ้ำๆ
อีกแล้ว...
เจ้าบ้านั่นหลอกล่อให้เขาหลงเสน่ห์กับเซ็กซ์สะเทือนโลกเป็นรอบที่เท่าไร แต่ที่น่าอับอายยิ่งกว่าคือการต้องยอมรับกับว่าเขาเพลิดเพลินกับสิ่งที่เฟยหลงปรนเปรอให้จนเข้าขั้น ‘SexLizm’
บ้าเซ็กซ์กับเฟยหลงไปแล้ว... น่าอาย!
ต่อให้โกรธยังไง
ต่อให้ตั้งใจตัดขาดยังไง
ทะเลาะกันรุนแรงจนแทบฆ่ากันให้ตาย สุดท้ายก็ไปไหนกันไม่ไม่รอด
"ต่อให้นายพาฉันลงนรกหรือขึ้นสวรรค์ ฉันก็ไปกับนายนั่นล่ะ อยู่ด้วยกันมาขนาดนี้แล้ว คิดว่าฉันจะปล่อยให้นายไปคนเดียวหรือไง"
Guest
