ลี่ถิงสตรีตัวน้อยวัย18 ปี นางเป็นเด็กที่เกิดมาพร้อมกับคำทำนายที่เป็นเหมือนดั่งคำสาป ถูกพ่อแท้ๆขับออกจากจวนทั้งที่ยังเล็กนัก แต่นางกลับมิได้ตื่นกลัวสิ่งใด เพราะร่างนี้มีใครบางคนจากยุคปัจจุบันอาศัยอยู่ ทุกอย่างรอบตัวจึงดูง่ายไปหมด ไม่มีกฎเกณฑ์บังคับนางจึงใช้ชีวิตได้อย่างอิสระ
อ๋องซือหราน อ๋องหนุ่มวัย 26 ปี เก่งทั้งบุ๋นและบู๊ แต่มักเย็นชาไม่พูดจานอกจากกับคนที่ตนสนิท แต่กลับมาตบะแตกเพราะสตรีตัวน้อยที่เขามิถูกตาเอาเสียเลย เจอคราแรกนางก็เมาจนเดินมิตรง {สตรีเช่นนี้ใครกันจะเอาไปทำเมีย}
"ได้ยินว่าเจ้าตื่นนานแล้ว ไม่คิดว่าจะรู้ หน้าที่ถึงเพียงนี้"
"......?" ลี่ถิงมองหน้าอีกคนนิ่ง คิดในใจเพียงว่า
"คนผู้นี้ดูท่าจะมีอคติกับข้าเหลือเกิน คงจะพูดดีด้วยยากเป็นแน่" นางคิดในใจจนทำให้ยืนนิ่งไปชั่วขณะ
อ๋องซือหรานมองอีกคนที่นิ่งไม่โต้เถียงอย่างเคย ก็อดที่จะแปลกใจมิได้แต่ก็ปล่อยผ่านไป เพราะตอนนี้คือต้องป้อนยาคนที่ยังมิได้สติ ซือหรานบีบปากหลงจื่อเช่นเคย ส่วนลี่ถิงก็เป่ายาก่อนจะป้อนให้ ทำให้คนที่คอยแอบมองอยู่อดที่จะจับจ้องริมฝีปากอิ่มที่กำลังพ่นลมมิได้
ดวงตาสวยเหลือบมามองคนตัวโตบ้าง เพื่อให้เขาได้รู้ตัวและจดจำสิ่งที่เอ่ยเมื่อคืนให้ขึ้นใจ ทำเอาซือหรานถึงกับชะงักเมื่อเจอกับสายตาที่สื่อคำตำหนิมาด้วย
“ข้าก็แค่มอง เกรงว่าเจ้าจะใส่อย่างอื่นลงไปเท่านั้น”
“หึ! แล้วแต่จะพูดเถอะเพคะ”
“ข้าต้องอยู่ห่างจากลี่ถิงให้มากกว่านี้ เพื่อให้แน่ใจว่าข้ามิได้รู้สึกอย่างที่เจ้าเอ่ยงั้นหรือ อืมข้าจะลองดู นางอาจจะเป็นเพียงแค่สตรีที่แปลกสำหรับข้า อีกอย่างพึ่งพบกันได้เพียงแค่เจ็ดวัน ข้าจะมีใจให้สตรีง่ายเพียงนี้ได้อย่างไร" อ๋องซือหรานเอ่ยจบก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะเดินออกไป
องครักษ์ทั้งสองต่างก็ส่ายหัวแล้วเดินตาม เพราะมิรู้ว่าผู้เป็นนายจะทำได้อย่างที่เอ่ยหรือไม่ ตลอดเวลาที่ผ่านมามันก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าท่านอ๋องมิเคยอยู่ห่างนางได้เลย
"เจ้ารอดูเถอะว่าท่านอ๋องจะทนได้นานแค่ไหน"
Guest
