ในชุดเกราะเหล็ก มีหัวใจที่กำลังจะแตกสลายเต้นอยู่
ม้าสีดำสนิท ขนเป็นพวงงาม ยืนเด่นเป็นสง่า ท่ามกลางเงาป่าไม้ ด้านหน้าคือถ้ำขนาดใหญ่
อัศวินชุดเกาะที่นั่งกุมบังเหียนอยู่ ณ ขณะนี้ ตัวตรงนิ่งเหมือนหุ่นปั้น เจ้าอาชาสีดำสนิทนั้น ทำได้เพียงกระพริบตาปริบๆ
ม้าแม้เป็นเพียงสัตว์เดรัจฉาน แต่หัวใจของมัน สามารถรับรู้ได้ ถึงความเจ็บปวด ของผู้เป็นนาย
บุรุษชุดเกราะทอดมองตรงไปยังเบื้องหน้า ถ้ำมืดสนิทที่ถูกหญ้าและเถาวัลย์ปกคลุม ไม่มีวี่แววสิ่งมีชีวิตใดปรากฎ มีเพียงเสียงร้องดังไกลๆ ของนกที่อยู่บนท้องฟ้า บอกเวลาใกล้กลับรังเต็มที...
“ดวงใจของข้า เจ้าไปอยู่ที่ไหน ข้าคิดถึงเจ้าเหลือเกิน... กลับมาเถิด กลับมาปรากฎตัวต่อหน้าข้า เฉกเช่นวันเก่าก่อนที่เคยได้แนบชิด โปรดกลับมาอยู่ในอ้อมอกของข้าเถิดนะ เอล”