มิติรักแดนกุมภัณฑ์ {รามเกียรติ์}

มิติรักแดนกุมภัณฑ์

{รามเกียรติ์}

บทนำ

หากพูดถึงวรรณคดีที่สำคัญของไทยสักเรื่องหนึ่ง คงจะหนีไม่พ้นวรรณคดีเรื่อง ‘รามเกียรติ์’ มหากาพย์การต่อสู้ครั้งยิ่งใหญ่ที่สะเทือนไปถึงสามภพสามพงศ์พันธุ์ระหว่าง มนุษย์ อสุรา และ วานร

รามเกียรติ์อาจจะไม่ใช่วรรณคดีที่มีต้นกำเนิดมาจากไทยแท้ แต่ก็มีอิทธิพลกับประเทศไทยเป็นอย่างมาก เรื่องราวกล่าวถึงสามพงศ์พันธุ์ที่ต้องมาทำสงครามกันจนแทบจะกลายเป็นการล้มล้างพงศ์พันธุ์อสุราให้สูญสิ้นไปเลยก็ว่าได้

แน่นอนว่าธรรมะย่อมชนะอธรรม มารต้องพ่ายแพ้ต่อเทพ มันคือสัจธรรมของชีวิต ที่ดูจะไม่ค่อยยุติธรรมเสียเท่าไหร่

เด็กๆ หลายๆ คนที่เคยเรียนแบบเรียนวรรณคดีรามเกียรติ์มาอาจจะเกลียดพวกยักษ์ที่เป็นตัวละครฝ่ายอธรรม ซึ่งมีการบรรยายถึงความหน้าเกลียดน่ากลัว ความโหดร้ายป่าเถื่อน ความละโมบโลภมาก หาเรื่องจนตัวต้องตาย แล้วพากันสมน้ำหน้า

แต่หากผู้ใดที่ได้มาศึกษาให้ลึกขึ้นไป จนรู้เรื่องตั้งแต่ปฐมบทจนถึงปัจฉิมบทก็จะมีความเห็นที่ต่างออกไป เช่นผมคนนี้

สวัสดีครับ ผมชื่อ ไตรภพ อายุ 20 ปี ย่างเข้า 21 ในอีกไม่เดือนนี้ กำลังศึกษาอยู่มหาวิทยาลัยชั้นปีที่ 3 สาขาวิชาภาษาไทย

ผมชื่นชอบการอ่านมาก โดยเฉพาะพวกนิยายหรือวรรณคดี แต่ที่ผมชอบเป็นพิเศษ เห็นจะเป็นวรรณคดีเรื่องรามเกียรติ์นี่แหละครับ

ผมยอมรับว่าตอนเด็กๆ ก็คิดเช่นเดียวกับเด็กทั่วไป อยู่ฝ่ายพระรามและเกลียดทศกัณฐ์ที่มาพรากให้คนรักต้องแยกจากกัน และเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้อสุรามากมายต้องล้มหายตายจาก สุดท้ายตัวเองก็ต้องจบชีวิตลงไปด้วย ผมไม่เข้าใจว่าเขาทำไปเพื่ออะไร

แต่ตอนนี้ผมโตแล้ว ผมสามารถศึกษาค้นคว้าหาข้อมูลและทราบเรื่องตั้งแต่ต้นจนจบได้ ความคิดของผมจึงได้เปลี่ยนไป

ยิ่งอ่านยิ่งศึกษา ผมถึงได้เข้าใจและเห็นใจเหล่าอสุราพงศ์

เข้าใจว่าเพราะอะไรพวกเขาถึงต้องเลือกทำสงครามจนถึงแก่ความตาย เพราะมันถูกกำหนดไว้แล้วตั้งแต่ตอนที่ทศกัณฐ์ยังเป็นแค่ยักษ์ล้างเท้านาม นนทก แล้วยังไงล่ะ

และเห็นใจที่ไม่ว่าจะออกไปสู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้งก็ตายเกลี้ยง จนพงศ์พันธุ์ยักษ์แทบไม่เหลือรอด

ส่วนที่ว่าไม่ยุติธรรม เพราะฝ่ายวานรนั้นหากมีลิงตัวใดถูกฆ่าตาย เมื่อลมพัดมาต้องกายก็จะกลับฟื้นคืน ซึ่งเป็นพรที่ได้รับมาจากเทพ อืม... ก็เขาพวกเดียวกันนี่นะ

ต่างกับฝ่ายยักษ์ที่ยิ่งสู้ยิ่งมีแต่ความสูญเสีย ไม่มีใครคอยช่วยนอกจากพงศ์พันธุ์เดียวกัน แล้วพวกยักษ์จะเอาอะไรไปชนะได้ล่ะ

ตามความเชื่อมาแต่โบราณ การจะเปรียบนามธรรมให้เป็นรูปธรรมได้นั้นยากยิ่ง จึงเปรียบความดีเป็นเทพเทวดาและเปรียบความชั่วเป็นพวกอสูร เพื่อทำให้เด็กๆ เชื่อและไม่กล้าทำผิด เด็กๆ เหล่านั้นจึงเชื่อสนิทใจว่าอสูร ยักษ์ ภูตผีปีศาจเป็นพวกไม่ดี พากันหวาดกลัวและรังเกียจ

ทั้งที่ความจริงแล้ว... มันอาจจะไม่เป็นเช่นนั้น

บางทีสิ่งหรือบุคคลที่คิดว่าดี อาจจะเป็นสิ่งหรือคนที่เลวร้ายที่สุดก็ได้ เราจึงไม่ควรตัดสินเพียงเพราะเห็นเขาเพียงด้านเดียว

สำหรับทศกัณฐ์ที่เป็นตัวเอกฝ่ายยักษ์ในเรื่องรามเกียรติ์นี้ถูกกำหนดมาตั้งแต่ชาติปางก่อนแล้วว่าต้องตาย ต่อให้เขาไม่ลักพาตัวนางสีดามาก็ต้องมีเรื่องที่ก่อให้เกิดสงครามและเขาก็จะตายอยู่ดี

มันจึงทำให้ผมมีความคิดเล่นๆ ว่า...

ถ้ามีโอกาสได้เข้าไปอยู่ในโลกรามเกียรติ์ ผมจะทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้พวกยักษ์ต้องตาย ผมอยากจะปกป้องพวกเขา อยากให้พวกเขามีชีวิตอยู่รอดต่อไป

ยักษ์ที่ถูกกล่าวหาว่าเป็นฝ่ายอธรรม ก็ไม่ได้มีความเลวร้ายเสมอไป ยักษ์ที่มีความดีก็มีอยู่มาก มันจึงน่าเสียดายถ้าพวกเขาต้องมาตายด้วยศรของเทพที่มีอำนาจอยู่เหนือตั้งแต่ก่อนทำศึกเสียอีก

พวกคุณคงคิดว่ามันไร้สาระสินะ ผมไม่โกรธหรอกถ้าจะถูกว่าแบบนั้น เพราะมันอาจจะดูไร้สาระจริงๆ แต่ผมก็แอบหวังอยู่นะว่ามันจะมีโอกาสเป็นไปได้ ก็ไม่รู้ทำไมผมถึงได้คิดแบบนั้นเหมือนกันนะ แต่ความรู้สึกบางอย่างที่อยู่ในใจลึกๆ มันบอกมาแบบนี้

อ่าาาา นี่ก็ดึกมากแล้ว ผมขอตัวไปนอนก่อนดีกว่า พรุ่งนี้ผมต้องตื่นไปเรียนแต่เช้าด้วย ผมว่าคืนนี้คงหลับฝันดีไปพร้อมกับกลิ่นหอมอ่อนๆ ของเหล่าหมู่มวลพฤกษาที่ลอยมาตามสายลมแน่ๆ

และพรุ่งนี้ผมก็จะตื่นขึ้นมาในบ้านหลังเดิมๆ บรรยากาศเดิมๆ เรื่องที่จะไปอยู่ในโลกวรรณคดีนั่นขอให้มันเป็นเพียงความฝันในคืนนี้ของผมก็พอ

ราตรีสวัสดิ์นะครับ

.

.

.

.

เรื่องเก่าเล่าใหม่

สวัสดีนักอ่านทุกท่านที่หลงเข้ามาอ่านนิยายของเรานะคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องเก่าที่เราเอามีรีไรท์ใหม่อีกครั้ง มีการปรับเนื้อหาหลายๆ ฉาก หลายๆ ตอน และตัดเนื้อหาที่ไม่เหมาะสมออกไป คนที่เคยอ่านมาแล้วก็เข้ามาอ่านใหม่ได้นะคะ และหวังว่าจะชอบนิยายเวอร์ชั่นนี้ของเรานะ

ปล. นิยายเรื่องนี้เราแต่งจากความชอบส่วนตัว อาจยังไม่ถูกใจใครมาก แต่ขอให้อ่านเพื่อความสนุก ไม่ต้องเน้นสาระให้มาก ติชมกันได้แบบพอประมาณนะคะ อย่าดุเราเยอะเราใจบาง ฮ่าๆๆๆๆ

ขอให้อ่านอย่างมีความสุขไปกับเรื่องราวที่เราสร้างขึ้นมานะคะ

ปล.๒ อัพเวลา ๑๘.๐๐ น. นะคะ เราอัพไปด้วยรีไรท์ไปด้วยอาจช้านิดนึงนะ

อัพตอนแรก : ๑๑ มิถุนายน ๒๕๖๖ เวลา ๑๘.๐๐ น.

อัพตอนจบ : ‐