เรื่องราวของหนุ่มราอิส หัวหน้าสาขาย่อยของแก็งค์จีค
กับปณริน สาวน้อยที่เพิ่งย้ายเข้ามาเป็นน้องสาวหมาดๆ
หลังจากพ่อแต่งงานใหม่ เขาก็ไม่เคยไปเหยียบบ้านนั่น
จนกระทั่งเขากลับมาไหว้หลุดศพมารดาวันครบรอบปี ทำให้ราอิสเจอครอบครัวใหม่
ปณดาแม่เลี้ยงกับปณรินน้องสาวนอกไส้ เพียงเจอหน้าครั้งแรก เขามองราวกับธาตุอากาศ
“แกควรเปิดใจรับซะ! ไอ้ราอิส”
“ไม่มีวัน! ผมอยู่ของผมเองได้” สองพ่อลูกทะเลาะกันกลางดึก
เพียงเพราะราอิสไม่เปิดใจรับครอบครัวใหม่
ราอิสเลี่ยงหนีหวังออกจากบ้านของพ่อ ทว่ากลับชนเข้ากับร่างบางในชุดนักศึกษาเชิ้ตสีขาวกระโปรงทรงเอดำสั้น
“ว้าย ขอโทษค่ะ พะ...พี่ราอิส” ปณรินชนร่างหนาที่โผล่มาจากมุมห้องโถงใหญ่
เธอกำลังจะเดินขึ้นห้อง เพราะเพิ่งกลับมาจากกิจกรรมชมรมที่เลิกดึก
“เดินไม่ดูทาง สายตาเสียหรือไง!” เสียงทุ้มตวาดโหโมลืมตัว ทำให้ปณรินตัวสั่นเทิ้มกลัว
“นั่นน้องนะ อย่ามาตวาดเสียงดังใส่น้อง ไอ้ราอิส” พ่อรามินตามมาเห็นพอดีและช่วยพยุงตัวปณรินลุกขึ้น
เมื่อเห็นลูกชายชนแรงจนร่างบางเซล้มไปกองกับพื้นอย่างเจ็บตัว ตนไม่พอใจและสานให้ครอบครัวใหม่ดีต่อกันได้เช่นไร
“ผมไม่มีน้อง!” ราอิสตวาดใส่อย่างโกรธ ก่อนจะกำมือแน่น แล้วหมุนตัวเดินหนีออกจากบ้านไม่กลับมาเหยียบอีกหลายเดือน
จนกระทั่ง….ราอิสมาเจอปณรินในผับ…แห่งหนึ่ง…