บัวนอกบึง

ขุนทับเทพฤทธิ์ ชีวิตมิเคยขาดอิสตรี แต่ก็มิเคยคิดมีเมียชิดเชย วันคืนผันผ่านมีเพียงดาบที่เขาจักเอาเข้านอนเคียงกาย แต่ไยเพียงสบตานางบ่าวผู้นั้น กลับใจสั่นไหวรุนแรงมิสมชาตินักรบ 

เป็นเพราะโชคชะตาแสนอาภัพ แม่บัวจำต้องกลายเป็นทาสในเรือนพระยา จากเพื่อนเล่นคุณหนูบนเรือน กำลังเลื่อนเป็นเมียบ่าว... 

“เอ็งจักนั่งกงนั้นอีกนานฤาไม่” 

น้ำเสียงทุ้มติดกระด้างของขุนทับเทพฤทธิ์ ทำให้เด็กสาวใจหล่นวูบ ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นสบตาคมกริบ บัดนี้ขุนทับเอนกายนอนตะแคงอยู่บนเตียง ดวงตาคมปราบมองตรงมายังนางนั้นลุ่มลึกยากแก่การเดาใจยิ่งนัก 

“ท่านขุน จักให้บ่าวทำอันใดฤาเจ้าคะ” 

“แล้วเอ็งอยากทำอันใดเล่า” เขามิเคยคิดมาก่อนว่าการต่อปากต่อคำกับแม่สาวกงหน้า แลทำให้นางหวาดหวั่นขัดเขินนั้น จักชวนให้สำราญใจถึงเพียงนี้ 

“บ่าว บ่าวก็คงจักนอนเจ้าค่ะ นอนกงนี้” สาวน้อยวางมือลงบนพื้นห้องข้างเตียงนอนนั้นเอง 

คำตอบของนางบ่าวหน้าใสเกือบทำคนยิ้มยากเช่นขุนทับเทพฤทธิ์หลุดเสียงหัวเราะพรืด มีเยี่ยงอย่างฤา ที่คนของคุณแม่จักมิรู้ความได้ถึงเพียงนี้ 

“เอ็งมีหน้าที่อันใด มิรู้ฤา” 

#บัวนอกบึง เป็นแนวย้อนยุคนะคะ ไม่ได้อิงประวัติศาสตร์อะไรเลยค่ะ แค่อิงเหตุการณ์ในช่วงเวลาสมัยกรุงศรีอยุธยาเท่านั้น เพราะงั้นเป็นงานเบาๆ เหมือนเดิมนะคะ ไม่ได้ลงรายละเอียดลึก ประวัติศาสตร์ไม่แม่นเลยไม่อิงหรืออ้างถึงเหตุการณ์สำคัญใดๆ นะคะ แต่ถ้าหากมีอะไรผิดพลาดต้องขออภัย เพราะเพิ่งเขียนแนวนี้เป้นเรื่องแรก  

ฝากนิยายใหม่ด้วยนะคะ ตามไปแอดกันค่ะ อีกสักพักจะลงตัวอย่างให้อ่านกันนะคะ ^^