พันธะแค้น และรักต้องห้าม (20+)

พันธะแค้นและรักต้องห้าม (20+)

#บทนำ

' นายครับมันหนีไปได้ !!! '

ปลายสายไม่ตอบอะไร เขายังคงสนใจสิ่งตรงหน้าที่กำลังเล้าอารมณ์เขาอยู่ในอ่างอาบน้ำ ชายหนุ่มเพียงรับสายแล้วเปิดสปริงเกอร์โฟนทิ้งไว้ เขาปล่อยให้คนในสายพล่ามไปอยู่คนเดียว........

' หนีไปพร้อมกับของและเงินที่เราเตรียมมา........ '

" เหมือนฉันฟังเรื่องที่แกกำลังพล่ามว่าแกปล่อยมันเชิดเงินของฉันไปทั้งหมดไม่ชัด แกได้พูดแบบนั้นหรือเปล่า อาาาาาห์ ~ หรือฉันแค่หูฝาดไป... "

ชายหนุ่มที่ตอบกลับปลายสายถึงแม้ว่าตอนนี้สาวสวยถึงสามคนจะกำลังรุมเล้าประโลมมอบความสุขแก่เขา.........

' อะ เออคือ นายครับ มันเป็นแบบนั้นจริงๆ พวกผมขอโทษครับ '

" ชักจะเบื่อคำคำว่าขอโทษที่เอาใช้ตอนแก้ตัวที่พวกแกทำงานไม่สำเร็จแล้วสิ ! "

' นายครับ พวกผมจะไปตาม ........'

ปลายสายที่ยังพูดไม่จบ ' คามิล ' ที่นั่งในอ่างแช่น้ำขนาดใหญ่ เขาหยิบโทรศัพท์มาก่อนจะปล่อยมันลงน้ำไป ก่อนที่เขาจะปล่อยร่างกายและอารมณ์มอบให้แด่หญิงสาวที่เขาซื้อพวกเธอมาเพื่อมาผ่อนคลายให้กับเขา บอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ข้างๆอ่างยืนบุหรี่ที่จุดแล้วให้กับคามิล ก่อนที่ปากของเขาจะรับบุหรี่มาคาบเอาไว้..................

" พวกแกออกไปได้แล้ว ! สาวๆพวกนี้จะดูแลฉันต่อเอง ! "

เสียงทุ้มเอ่ยขึ้น ปากที่คาบบุหรี่บอกกับบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ข้างๆ ก่อนที่พวกเขาจะเดินออกไปและปล่อยให้เจ้านายได้เสพสุข............

.

.

.

.

.

.

.

.

ร้านคาราโอเกะ ที่อยู่นอกเมืองมาค่อนข้างมาก ที่เที่ยวแห่งนี้เป็นที่มั่วสุมสำหรับพวกคนงานก่อสร้าง หรือพวกราชการตามแถวนอกเมือง พวกเขาเหล่านี้มักจะมาบริการและซื้อดิ้งให้เด็กสาวที่อายุน้อยมานั่งข้างกายและดูแลขณะที่พวกเขาดื่มสุรา เด็กสาวเหล่านี้บางคนก็จำยอมและบางคนก็รักในงานนี้ เพราะเป็นงานที่ได้เงินได้รวดเร็ว และมากพอที่เขาจะสามารถใช้เงินในการดำรงชีวิต ถึงแม้ว่างานแบบนี้จะได้เงินมากแต่ก็คงไม่มากพอถ้าได้ทำงานในคลับหรูๆอย่างในตัวเมืองกรุงเทพ เด็กวาวบางคนถึงขั้นใฝ่ฝันที่จะทำงานให้คลับหรูๆ แต่พวกเธอคงจะได้เพียงฝัน................

#ห้องแต่งตัว

' สักวันเถอะ ฉันจะไปทำงานในคลับใหญ่ๆให้ได้เลย รอฉันสวยก่อนเถอะ '

' รออายุถึงด้วยค่ะ ที่นั่นการันตีเงินเดือนเกือบแสนเลยนะแก แล้วแขกก็มีแต่นักศึกษา นักการเมือง หรือแม้แต่พวกคนรวยๆที่กระเป๋าหนักๆจ่ายไม่อั้น ฉันละเบื้อที่เต็มแก่ มีแต่พวกแก่ๆ แต่งตัวก็สกปรก แถมยังเป็นไอ้เฒ่าที่เอาแต่จะได้ เงินไม่อยากจะจ่าย '

' เอาน่ายังไงต้องอดทน เก็บเงินเยอะๆ เราจะได้ไปที่นั่นกัน ตอนนี้ก็เริ่มเก็บได้เลย ฮ่าๆๆๆ ไม่รู้ว่าชาติไหนจะได้ไป ทำงานได้มากสุดก็คืนละ 500 พวกนั้นไม่มีเงิน แต่ก็ทำทรงหน้าใหญ่ ใจป๋า !!! '

' ใจหมาละสิไม่ว่า แต่ละตัวคือไม่ให้เกียรติพวกเราเลยด้วยซ้ำ ลืมไปหรือไงนี่งานนั่งดิ้งไม่ใช่ขายตัวซะหน่อย !!!!! '

สาวๆต่างพากันนั่งเม้าท์กันในห้องแต่งตัว พวกเธอมีความฝันที่จะทำให้สำเร็จกันทุกคน ทว่าเสียงประตูห้องแต่งตัวก็เปิดเข้ามา ...................

' กรี๊ดดดด /// เรอา ขุมพลังบวกฉันมาแล้ว ฉันรอเธอตั้งนานแนะ !!! '

เรอาหญิงสาวผู้เดินเข้ามาในห้องแต่งตัวยิ้มร่าให้กับสาวๆที่กำลังนั่งแต่งหน้าอยู่ เรอาถือน้ำเข้ามาก่อนจะหยิบให้พวกเธอแต่ละคน...........

" เอาละ อันนี้ของเธอเมย์ ส่วนชาเชียวนี่ก็ของเธอนีออน ส่วนนี่นมสดปั่นหวานน้อยของเธอแป้ง แล้วก็น้ำแดงโซดาเพิ่มหวานของเธอมิวกี้ ครบทุกคนแล้วนะ วันนี้ขอให้พวกเธอได้นั่งกับคนที่ดีๆนะ ขอให้ความฝันพวกเธอสำเร็จ "

' ขอบใจนะเรอาที่จำเครื่องดื่มของพวกเราได้ เรอา ฉันไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนแสนดีเท่าเธอมาก่อน เธอทั้งสวย แบบสวยมากจริงๆ ขนาดใส่แค่เสื้อยืดกับกางเกงขาสั้น รองเท้าแตะหนีบ หน้าไร้เครื่องสำอางค์ แต่ดูเธอสิ พระเจ้าคงจะรักเธอมากกว่าพวกเราทุกคน ฮ่าๆๆๆ '

' นั่นสิ เธอเป็นนางฟ้าสำหรับพวกเรา '

' ถูก พวกเรารักเธอเรอา และขอให้ฝันของเธอสำเร็จเช่นเดียวกัน '

พวกเธอมักจะชมเรอาเสมอ.......

" ขอบคุณ ฉันคงต้องไปทำงานก่อน ไว้เจอกันนะสาวๆ "

ทุกคนต่างปรบมือให้กับเรอาหญิงสาวผู้เข้ามาใหม่ ก่อนที่เรอาจะออกจากห้องแต่งตัวไป เรอาเป็นพนักงานของที่นี่เธอทำเกือบจะทุกหน้าที่ ทั้งทำอาหารในครัว เสริฟอาหาร เก็บโต๊ะ ล้างจาน ทุกอย่างแทบจะเป็นหน้าที่เธอหมด แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นเรอาไม่เคยบ่นสักคำ เธอตั้งใจทำงานของเธอ เรอาเป็นดั่งขุมพลังบวกให้กับคนที่นี่ ทุกคนต่างหลงรักเธอ เธอมักจะอวยพรทุกคนก่อนจะเริ่มงานเสมอ เรอาจัดเตรียมโต๊ะเพื่อต้อนรับลูกค้าเสร็จสับ ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาในห้องครัวเพื่อที่จะช่วยทำอาหารกับพนักงานอีกคน............

' เรอา พักบ้างก็ได้นะทางนี้ลุงจัดการเองได้ เธอทำหลายหน้าที่แล้ว '

" หนูไม่รู้สึกว่าจะหลายหน้าที่ตรงไหนเลยนิคะ หนูชอบอยู่ในครัวทำอาหารกับลุงดีนะคะ หนูชอบอยู่ใกล้คนที่เป็นพลังบวก "

' ฮ่าๆๆๆ ตัวเธอเองต่างหาก ที่เป็นพลังบวกให้กับทุกคน งั้นก็ช่วยหั่นผักนั้นนะ '

" ได้เลยค่ะ "

เรอาทำตามที่ลุงสูงวัยบอกเธอ เรอามักจะมองไปที่ลุงพ่อครัวอยู่ตลอด เพราะเขานั่นขาพิการข้างนึง เธอกลัวว่าเขาจะได้รับอุบัติเหตุอย่างที่เป็นบ่อยๆ เรอาจึงค่อยเฝ้ามองอยู่ตลอด...............

' เรอา '

" คะคุณลุง "

' พี่ชายของเธอ มันหายหัวไปไหน '

เรอาเงียบ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาหั่นผักตรงหน้าต่อ.......

' ถ้ามันไม่กลับมาหาเธอแล้ว ฉันอยากให้เธอดูแลตัวเองให้มากขึ้น เด็กผู้หญิงอยู่บ้านคนเดียวมันอันตรายมากนะ เวลาเลิกงานมันดึกมากฉันเป็นห่วงที่เธอต้องเดินกลับบ้านคนเดียว ฉันนะไม่อยากให้เธอเป็นเหมือนลูกสาวของฉันหรอกนะ '

" คุณลุง เรื่องนั้นหนูจะระวังตัวค่ะ ส่วนตัวพี่เอง หนูไม่ได้รับการติดต่อมาร่วมเดือนแล้วละคะ "

' ลุงว่าที่นี่ไม่เหมาะกับหนู ทางที่ดีออกไปอยู่ในตัวกรุงเทพเถอะ ที่นั่นอาจจะมีที่ที่ปลอดภัยกว่า ถึงผู้คนในเมืองจะดูวุ่นวายแต่อย่างน้อยอยู่ในที่ที่คนเยอะๆจะดีกว่า '

" คุณลุงหมายความว่าไงคะ "

' ปะเปล่า ทำงานต่อเถอะ '

ถึงแม้คำพูดของชายสูงวัยจะดูเหมือนเป็นการจะบอกอะไรเธอสักอย่าง แต่เขาก็ไม่กล้าที่จะพูดมันออกมาตรงๆให้เธอได้รับรู้ เรอายังคงสงสัยในคำพูดที่ดูเหมือนว่าอยากให้เธอออกจากที่นี่ไป แต่เธอก็ไม่กล้าที่จะถามต่อ..............

.

.

.

.

.

.

.

.

.

03: 00 น. เรอาที่ต้องเดินกลับบ้านเวลานี้ทุกคืน ทางกลับบ้านของเธอก็ค่อนข้างที่จะเปลี่ยวและมีไฟตามถนนเท่านั้นที่ส่องแสงสว่างเป็นเพื่อนเธอ โดยปกติแล้วนั้นเธอไม่เคยที่จะต้องเดินกลลับบ้านคนเดียว เพราะพี่ชายของเธอจะมารับทุกวัน แต่มาช่วงหลังๆที่พี่ชายเธอขาดการติดต่อไป เธอจึงต้องเดินกลับบ้านคนเดียว แต่เพียงไม่กี่นาทีเธอก็ถึงหอพักของเธอ เรอารีบเดินเข้าห้องไปก่อนจะล็อคประตู หญิงสาสเปิดไฟสว่างขึ้นในห้องก็พบกับพี่ชายของเธอที่นั่งอยู่ในความมืด............

' เรอาๆ อย่าตกใจ และอย่าเสียงดังไป เอาละอย่าถามอะไรแค่ฟังพี่ก็พอ '

" พี่ไปไหนมา "

' เรอาเงียบ! และฟังพี่ให้ดี ต่อจากนี้พี่จะหายไปจากที่นี่สักพัก พี่ไปทำเรื่องที่มันผิดพลาดมา ผิดพลาดมากๆ และตอนนี้พี่เองก็ไม่ปลอดภัย แต่ไม่ต้องห่วงไม่มีใครรู้ว่าพี่มีน้องสาว แต่ยังไงซะก็ต้องป้องกันเอาไว้ก่อน พี่แค่มาบอกลา ถ้าเรื่องมันเงียบสักวันพี่จะกลับมา '

" พี่ไปยุ่งกับสิ่งผิดกฏหมายอีกแล้วงั้นหรอ? แล้วพี่ก็จะทิ้งฉันให้อยู่คนเดียว !!"

' เธอจะต้องไปจากที่นี่ เงินนั้นเป็นเงินที่พี่หามา พี่เอาไว้ใต้เตียง เธอต้องย้ายออกจากที่นี่ซะ ไอ้เสี่ยเจ้าของร้านที่เธอทำมันคิดไม่ดีกับเธอ เชื่อพี่เถอะ รีบไปจากที่นี่ '

พี่ชายของเรอาลุกขึ้นมาหาน้องสาวก่อนจะกอดน้องสาวแน่น...........

' พี่ต้องไปแล้วเรอา สักวันเราจะได้เจอกัน '

พูดจบพี่ชายก็เดินออกไปทางข้างหลังหอพัก ก่อนจะปีนลงจากระเบียงไป เรอาที่ร้องไห้ออกมา เธอรู้สึกเหมือนโดนทอดทิ้งโดยที่เธอเองก็ไม่รู้สาเหตุว่าทำไมพี่ชายของเธอ พี่ชายคนเดียวที่เธอเหลืออยู่ในชีวิตต้องจากเธอไป เรอาก้มไปดูที่ใต้เตียงก่อนจะเห็นถุงกระดาษเธอเปิดมันออกมาก่อนจะเห็นเงินเป็นจำนวนมากหลายปึกที่พี่ชายได้ทิ้งไว้ให้ เรอาเห็นดัวนั้นจึงรีบเก็บมันยัดไว้ที่เดิม ทว่าตอนนี้เธอทำอะไรไม่ถูก เหตุการณ์ที่เธอไม่รู้อะไรมันถาโถมเข้ามาพร้องกับการจากลาของพี่ชาย................

.

.

.

.

.

.

.

.

.

" คนคนนึงจะสามารถหนีได้ตลอดชีวิตอย่างงั้นหรอ? หึ ความตายเท่านั้นแหละที่จะสามารถพามันหนีไปได้ ไอ้คนทรยศ! "

_____________________________________

#JB