บทนำ
"ลูกต้องแต่งงานกับอาธนิน"
"อะไรนะคะ!คุณพ่อ?"
มินดาถึงกับตกใจถามผู้เป็นบิดาซ้ำอีกครั้งถึงเรื่องที่ผู้เป็นบิดาเอ่ยออกมา
"บริษัทเราติดหนี้คุณธนินไว้หลายร้อยล้านบาทเพื่อเป็นการยืนยันว่าเราจะใช้หนี้อย่างแน่นอน...ลูกต้องแต่งงานกับอาธนิน"
"เค้าบอกพ่อมาแบบนั้นเหรอคะ?"
"พ่อเป็นคนเสนอเค้าเอง..ซึ่งทางฝั่งเค้าก็รับข้อเสนอนี้แล้ว..."
"คุณพ่อเอาหนูไปขายให้กับคนที่มีอายุน้อยกว่าคุณพ่อไม่กี่ปีเหรอคะ..คุณพ่อทำได้อย่างไร?"
"มันจำเป็นนะลูก...อีกอย่างทางฝั่งศิริการกุลเขาก็มั่นคงไม่ใช่ย่อยนะลูก..เรียกว่าพ่อหาคนดีๆ ให้ลูกก็แล้วกัน"
"หนูขอตัวค่ะ"
มินดารู้ตัวดีว่าไม่สามารถขัดใจผู้เป็นบิดาได้ถึงอย่างไรเธอก็ต้องแต่งงานกับผู้ชายคนนั้นอยู่ดี ผู้ชายที่มีอายุใกล้เลขสี่ ส่วนเธอมีอายุเพียงแค่22ย่าง23ปีเท่านั้น เพิ่งจะเรียนจบปริญญาตรีมาหมาดๆ ก็ต้องมารรับภาระแต่งงานกับผู้ชายที่มีอายุน้อยกว่าผู้เป็นบิดาเพียงไม่กี่ปีอย่างนั้นจริงๆ หรือ
ถ้ามารดาของเธอยังอยู่จะไม่เกิดปัญหาแบบนี้ขึ้นแน่นอน อาธนินคนนั้นถึงแม้จะหล่อเหลาและดูอ่อนเยาว์กว่าอายุจริงก็ตาม แต่เขาดูเคร่งขรึมและเย็นชาไม่เคยชายตามองมินดาด้วยซ้ำมินดาไม่แน่ใจว่าจะใช้ชีวิตอยู่กับเขาได้อย่างไรกัน
มินดาได้แต่ร้องไห้ออกมาเบาๆ ถึงโชคชะตาชีวิตของเธอในตอนนี้
"คุณแม่ขา...มินดาคิดถึงคุณแม่..."
กล่าวออกมาพร้อมกับสะอื้นเบาๆ เพราะงานแต่งงานคุณพ่อของเธอกับทางฝั่งโน้นกำหนดไว้หมดแล้วเธอไม่มีสิทธิ์ขัดขืนอะไรทั้งนั้น นอกจากตายจากโลกนี้ไปเท่านั้น มินดาจะตายไปได้อย่างไร ยังไงซะเธอก็รักผู้เป็นบิดาของเธอมากถึงแม้ว่าหลังจากแม่เสียชีวิตไปจะห่างเหินกันมากก็ตาม
*กดเพิ่มเข้าชั้นไว้นะคะ..ไรท์จะมาอัพทุกวันแน่นอนค่ะ...รบกวนกดหัวใจ กดติดตามให้ไรท์ด้วยนะคะ
ขอบคุณมากๆค่ะ
อุ่นแสงตะวัน