จันทราเป็นพยาน

สวัสดีครับ ผมชื่อบุหลัน หรือก็คือดวงจันทร์นั่นแหละครับ ถึงชื่อจะเหมือนผู้หญิงมากๆ แต่ผมก็ชอบมากๆเหมือนกันเพราะเป็นชื่อที่ตาทวดตั้งให้

ผมเป็นสายเลือดพฤกษาที่ได้รับคำทำนายว่าจะต้องเดินทางไปในที่ๆห่างไกลเพื่อดูแลป่าที่นั่น

แต่ก่อนผมก็เสียใจนะที่จะต้องจากกับทุกคนไป แต่ว่าเมื่อโตขึ้นผมก็ได้รู้ว่ามันคือหน้าที่ หน้าที่ของผู้พิทักษ์ป่าและพื้นดินอย่าผมต้องทำ

ในเมื่อรู้ว่าจะต้องจากกับทุกคนไปในที่ๆห่างไกล ผมก็ตั้งใจใช้ชีวิตและทำในสิ่งที่อยากทำให้ได้มากที่สุด เพื่อไม่ให้ได้เสียใจในภายหลัง

ผมเรียนในคณะเกษตรศาสตร์ที่ชอบ

หากหยุดเทอมก็จะเข้าป่าไปศึกษาสมุนไพรและพิษกับตาทวดและพี่ๆ ซึ่งมันก็สนุกดี เหล่าสัตว์ในป่าเองก็เป็นมิตรและคุยเล่นกับพวกเราอย่างสนุกสนาน

ส่วนคุณพ่อและพวกพี่ชายก็มาช่วยสอนทักษะการต่อสู้ให้ผม เพื่อที่จะเอาไว้ใช้ในอนาคตข้างหน้า ซึ่งผมก็เรียนรู้มันอย่างดี

เวลาพักผมก็มักจะเอานิยายขึ้นมาอ่าน ซึ่งมันก็ทั้งผ่อนคลายและสนุก มันมีทั้งแนวคิดและสิ่งแปลกใหม่มากมาย อ่านไปอ่านมาผมก็อยากจะลองเขียนเองบ้าง

ตั้งแต่นั้นมาผมก็มีงานอดิเรกเป็นการเขียนนิยาย รองลงมาก็วาดรูปเล่น

บางครั้งผมก็เข้าครัวกับคุณย่าและคุณแม่ เวลาทำเสร็จแล้วพี่ๆชมว่าอร่อยผมก็จะมีความสุขมากๆ

ผมมีความสุขมากที่ได้อยู่กับทุกคน และแล้ววันที่ผมต้องไปก็มาถึง

มันเป็นคืนที่เงียบสงบและอากาศเยือกเย็น ความมืดค่อยๆกลืนกินดวงจันทร์บนฟ้าช้าๆเงียบๆ

ผมหันไปมองทุกคนที่มาส่งผมด้วยรอยยิ้มพร้อมน้ำตา ก่อนจะหลับตาลงพร้อมกับดวงจันทร์ที่หายไปแล้วเปลี่ยนเป็นสีแดงฉาบทั้งดวง

"เดินทางปลอดภัยนะลูก"

"มีชีวิตที่นั้นให้มีความสุขนะ"

"พวกเราจะคิดถึงนาย"

เสียงของทุกคนเอ่ยขึ้นมาอย่างไม่ขาดปากด้วยความเป็นห่วงและความรัก แล้วเสียงเหล่านั้นมันก็เบาลงเรื่อยๆจนผมไม่ได้ยิน ก่อนที่ผมจะรู้สึกเหมือนหลับไป

......

ณ ดินแดนทมิฬโลหิต

เสียงต่อสู้และเสียงโห่ร้องของเหล่ามารดังไปทั่วทุกสารทิศ เหล่าทหารมารต่างฝึกหนักเมื่อวันนี้ผู้เป็นราชาทั้งสองของพวกมันออกมาฝึกพวกมันเอง

"เมื่อไหร่ด้ายแดงของพวกเราจะปรากฏตัว!"จางหมิ่นเอ่ยด้วยน้ำเสียงติดหงุดหงิดก่อนจะฟาดกระบี่มารของตนไปทางแฝดของตนเต็มแรง

"ข้าจะไปรู้รึ"จางเหว่ยเอ่ยเสียงนิ่งพร้อมกับปัดกระบี่หลบการโจมตีได้อย่างง่ายดาย

"คอยดู หากข้าหลุดจากคำสาปนี้ ข้าจะให้นางเซียนมาบำเรอข้าซะให้พอใจ"จางหมิ่นเอ่ยเสียงฉุน เพราะตนไม่สามารถเข้าใกล้หรือแตะต้องสตรีไม่เว้นแม้แต่เกอได้ มันเป็นเช่นนี้มากว่า 500 ปีแล้ว เพราะไอคำสาปบ้าๆนี้!

"...."จางเหว่ยนิ่งและไม่เอ่ยตอบแฝดของตน พวกเขาปัดและโจมตีีสลับกันไปมาอย่างดุเดือดท่ามกลางเหล่าทหารมารที่ร่วมเชียร์เสียงดัง

"ข้าเบื่อ! ข้าจะไปตามหา เจ้าจะไปหรือไม่"จางหมิ่นเอ่ยถามจางเหว่ยด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์นัก

"...อืม"จางเหว่ยลดกระบี่มารของตัวเองลง เขาเองก็เบื่อ หากเจอเมื่อไหร่เขาจะทวงเวลาที่เสียไปตลอด 500 ปีกลับมาให้สาสม

กล้ามากที่ให้ราชาจอมมารเช่นพวกเขารอ

....

1.นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นมาตามจินตนาการของไรท์

2.ไม่เกี่ยวกับประวัติศาสตร์ใดๆ

3.เป็นแนวชายรักชาย และจีนโบราณ

4.เปิดอ่านฟรีจนกว่าจะแต่งจบ เมื่อแต่งจบจะปล่อยอ่านฟรี 24 ชั่วโมง แล้วจะติดเหรียญ

ขอให้สนุกนะคะ

*เพื่อความเข้าใจในเนื้อเรื่องมากขึ้นแนะนำให้อ่านข้อมูลเรื่องก่อนนะคะ