(มี Ebook/มีเล่ม) คืนที่รักคุณ

🍭 แนว : รักโรแมนติก สมภารอยากกินไก่วัด 

🍭 จำนวนคำโดยประมาณ ~ 70000 คำ 

📚 Ebook Meb : https://www.mebmarket.com/web/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NzoiMjEzNTY3MSI7czo3OiJib29rX2lkIjtzOjY6IjI1MTQwOSI7fQ 

⛔️ มีภาพน่ารักกำเดาไหลให้ 1 ภาพ ดูได้ในไฟล์ PDF นะคะ ⛔️ 

**แบบรายตอน มีความสมบูรณ์ของเนื้อเรื่อง 70-80% อาจมีคำผิด คำหล่น ทักท้วงได้นะคะ** 

🍭 คำโปรย…  

แค่เหล้าอึกเดียวชีวิตที่แสนราบเรียบของ “ช้องนาง” ก็เปลี่ยนไป เมื่อเจ้านายที่ยืนอยู่ตรงหน้า คือคนที่อยู่บนเตียงเดียวกันกับเธอเมื่อตอนเช้า เขาที่ฝากรอยรักมากมายไว้บนร่างกายเธอ 

ทั้งที่เธออยากจะลืมแทบตายแต่เขากลับเป็นฝ่ายยิ่งตอกย้ำ สัมผัสวาบหวามวูบไหวที่สั่นสะท้านไปถึงขั้วหัวใจ 

“ครินทร์” ถูกอกถูกใจสาวน้อยตาใส รสชาติหวานหอมละมุนลิ้นที่เขาบังเอิญเก็บได้ ใครจะคิดว่าแม่ตัวเล็กตัวน้อยที่วิ่งหนีหายไปเมื่อตอนเช้า สุดท้ายจะกลายมาเป็นลูกเจี๊ยบลูกไก่ในวัดให้สมภารอย่างเขาไล่จับกิน 

เขาจะตัดใจปล่อยเธอไปได้ยังไง…! 

…………………………………… 

🍭 ตัวอย่าง… 

นัยน์ตาคมกริบพราวระยับกวาดไล้ไปตามวงหน้าพริ้มเพรา ดวงตากลมใสเปล่งประกายแวววาว ริมฝีปากเล็กบางแดงฉ่ำ ตอกย้ำด้วยกลิ่นหอมหวานเข้มข้นปลุกเร้า 

ชั่ววินาทีนั้นความยับยั้งชั่งใจเหมือนจะพังทลายลงไปไม่เป็นท่า ฝ่ามือใหญ่หยาบช้อนประคองใบหน้าเล็กละมุนให้เงยขึ้น กดประทับจุมพิตนุ่มนวลลงบนกลีบปาก จูบเคล้าแผ่วเบาขยับปลายลิ้นละเลียดชิมหยอกเย้า ก่อนสอดลิ้นร้อนดุนดันเข้าควานหาความหวานในโพรงปาก เกี่ยวกระหวัดโรมรันลิ้นเล็กที่ขยับตอบสนองอย่างเงอะงะ แอลกอฮอล์จืดจางผสานกับรสชาติหวานละมุน 

“อื้ออ…!” เสียงประท้วงครางหวิวดังลอดออกจากลำคอระหง เมื่อลมหายใจเริ่มขาดห้วง เพราะอ่อนประสบการณ์ 

“รังเกียจไหม?” 

กลีบปากนุ่มฉ่ำวาวเผยอค้างจากจุมพิตดูดดื่มที่เพิ่งผละออก ผิวแก้มเนียนลออซับสีเลือด ดวงตากลมอ่อนใสใต้ห้วงเสน่หาหวานเชื่อม จ้องมองนิ่งงันก่อนสะบัดหน้าส่ายศีรษะเล็กรัวเร็ว มุมปากได้รูปกดยิ้มลึกมองปฏิกิริยาตอบสนองน่ารักน่าใคร่อย่างหลงใหล  

เธอ… เหมือนลูกกวาดเม็ดเล็กสีหวานซ่านลิ้น ยามเมื่อได้ลองลิ้มแล้วแสนจะติดตรึงใจ 

“แล้วถ้า…แบบนี้ล่ะ?” ร่างเล็กแบบบางถูกเอนลงบนเบาะโซฟาใหญ่ ถูกคร่อมทับอยู่ใต้ร่างหนา 

…………………………………… 

“ช้องอึดอัดหรือเปล่า?” น้ำเสียงทุ้มต่ำถามออกมาด้วยความห่วงใย 

ไม่น่าถาม!!! 

“ช่างเถอะค่ะ แต่ถ้าคุณครินทร์จะกรุณา ก็ช่วยลืม ๆ…” 

“หมายถึงเสื้อที่ช้องใส่มาน่ะ” เขาขัดขึ้นก่อนที่หญิงสาวจะทันได้พูดจบ 

“…” กลีบปากเล็กแดงฉ่ำเผยอค้าง หน้าเหวอไปแป๊บหนึ่ง 

“ขอโทษที ผมลืมตัวไปหน่อยเลยไม่ทันระวัง ทิ้งรอยคิสมาร์กไว้บนตัวช้องเยอะเกินไป ลำบากช้องต้องใส่เสื้อคอสูงมาทำงาน ทั้งที่อากาศข้างนอกร้อนอบอ้าวแบบนี้” น้ำเสียง และสีหน้าที่ราวกับรู้สึกผิดเสียเต็มประดา หากแต่สายตา… 

❤️ ฝากกดหัวใจ เพิ่มเข้าคลัง กดติดตาม นามปากกา Talaydaw ด้วยนะคะ ❤️