ขอใจเพียงจำ
รักแรกในความทรงจำของเรามักใส่ชุดนักเรียนเสมอ…นั่นมันไม่เกินจริงเลย เพราะผ่านมาแล้ว 5 ปี รักครั้งนั้นก็ยังคงใส่ชุดนักเรียน เพิ่มเติมคือการเติบโตขึ้น เพิ่มความทรงจำมากขึ้นในแต่ละตอนที่เราอยู่ด้วยกัน หรือบางที..แม้แต่ตอนที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน เราก็ยังคงจดจำเขาในรูปแบบเดิมๆ
.
.
หนึ่งคนมีเหตุผลที่ต้องจากมา
อีกหนึ่งคนไร้เหตุผลที่ถูกทิ้งให้รอคอย
จมอยู่กับความว่างเปล่า
แต่เขากลับเต็มใจ และฝังใจรอ
เพราะหากไม่ใช่คนๆนี้
ก็คงไม่ใช่ใครอีกแล้ว
ขอใจเพียงจำ
.
.
การกลับมาเจอกันอีกครั้งในเวลาที่ทั้งคู่ไม่ทันได้ตั้งตัว ไม่ทันรู้มาก่อนว่าต้องทำงานร่วมกัน เพราะการจากลาครั้งสุดท้าย ไม่เคยมีใครได้บอกลากันจริงๆ เพียงแค่หายไป จากกันไปแบบนั้นเลย
นนท์ รัฐนนท์ พรหมพิริยะ
เด็กจบใหม่ที่ต้องขึ้นมานั่งแท่นผู้บริหารบริษัทของพี่สาวที่ตั้งขึ้นเพื่อให้เขาได้พิสูจน์ตัวเอง นอกจากฐานะ หน้าตา การศึกษา ความรู้ ไม่มีอะไรที่เขาด้อยเลย นอกจากเรื่องความรัก รักที่ยังคงจดจำมาจนถึงปัจจุบัน รักที่ไม่คิดจะลืมหายไปตามเวลา รักที่รอคอยแม้รู้ว่ามันจะไร้เป้าหมาย และรัก ที่ไม่คิดว่าจะต้องกลับมาพบเจออีกครั้งในเวลาที่เขาแทบไม่เชื่อตัวเอง โชคชะตากำลังเล่นตลกอะไรกันแน่ แต่ถึงกลับมา ใครจะแน่ใจได้ว่าคนตรงหน้ายังเหมือนเดิม แล้วใครจะเป็นคนรับผิดชอบกับความรู้สึกบ้าๆนี่ตลอดหลายปีกัน
ทิวไผ่ ปวริศ พรรณเชษฐ์
ทุกคนมีเหตุผลเป็นขอตัวเอง ไผ่เองก็เป็นหนึ่งในนั้น การจากมาไม่ใช่ทางที่เขาเลือกแต่มันคือสิ่งที่เขาต้องทำ เพราะเหตุผลนั้นมันยากเกินกว่าจะเข้าใจได้ในวัยเพียงไม่กี่ปี ปัญหาถาโถมเข้ามาในชีวิต แค่ครั้งเดียวกลับเปลี่ยนให้เด็กที่มีอนาคตสดใสกลายเป็นเด็กที่เปลี่ยนตัวเองมาเป็นคนปากกัดตีนถีบ สู้ชีวิต และต้องดูแลผู้ที่ถือได้ว่าเป็นครอบครัวที่เหลืออยู่เพียงคนเดียว คุณยายของเขานั่นเอง แต่ใครจะรู้ว่าวันนึงโอกาสก็มาถึง...งานเลขาที่ดูเหมือนไม่มีอะไร งานแรกในชีวิต กลับทำให้เขาได้มาพบเจอกับรักแรกของตัวเองอีกครั้ง รอยยิ้ม สัมผัส และกลิ่นหอมที่คุ้นเคยจะกลับมาทำให้ชีวิตของไผ่สดใสดังเดิมได้รึเปล่านะ
.
.
.
“เจอกันครั้งนี้ไม่ได้ใส่ชุดนักเรียนแล้วเนอะ”
“...”
“คงไม่ได้ใจดีด้วย เหมือนตอนนั้นหรอกนะ”
.
.
.
“แล้วทั้งหมดที่ทำมันคืออะไร”
“รักครั้งแรก ก็ให้มันเป็นแค่ครั้งแรกเถอะ”
.
.
ถึงจะปากดี ถึงจะมีกำแพง แต่ทุกอย่างย่อมมีจังหวะเวลาของมันเสมอ รักก็คือรัก ไม่ว่าจะมากหรือน้อยก็คือรัก เพราะงั้น...อย่าได้ทอดทิ้งความรู้สึกที่แสนมีค่านั่นไปเลยนะ ถึงจะเจ็บแต่ก็คุ้มค่าที่ได้ลอง ถ้ารักนั้นเป็นรักที่รอคอยมาแสนนาน
*** ขอเปิดเรื่องนี้ไว้ก่อนน และจะพยายามมาอัพนะคะะะ ***
เราไม่ได้มีเจตนาจะทำให้บุคคลในรูปเสียหายแต่ประการใด และหากว่ามีข้อผิดพลาดประการใด ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
Guest
