#ความเดิมตอนที่แล้ว (ติดตามได้ที่นิยายชุดแรก ขอรักจากตะวัน) เพื่อที่จะได้รับรู้ที่มาของพี่พีย์และน้องข้าวปั้นค่ะ
“หะ แม่จะให้หนูแต่งงานกับคุณเชิ๊ตเพื่อแม่เหรอคะ ที่บังคับไม่ให้หนูไปร่วมงานแต่งเพื่อนเพราะแบบนี้ใช่ไหม” พวงสร้อยกลืนน้ำลายลงคอไม่รู้จะเตรียมอะไรมาพูดดี ลูกก็รักแต่ทุกวันนี้เงินก็สำคัญสำหรับเธอเช่นกัน
“ใจเย็นๆก่อนสิลูก แม่จะอธิบายว่าอาสัวเชิ๊ตเขาหมายปองลูกของแม่มาตั้งนานแล้วแม่รักข้าวปั้นมากนะลูกแม่อยากให้ลูกไปอยู่กับคนที่เขารักลูกและดูแลลูกไปตลอดชีวิตได้”
“รักจอมปลอมปะ” ปานิตาเสียใจที่แม่เห็นเงินดีกว่าความรู้สึกของลูกมากขนาดนี้ เรื่องนี้ระหว่างผู้เป็นแม่กับเชิ๊ตมันมีมูลมากกว่านี้คิดว่าเธอจะโง่หรือไง
“เลิกยุ่งไอ้เด็กเมื่อวานซืนคนนั้นได้แล้วมันเลี้ยงแกได้ไม่ดีหรอก”
“ขายลูกแลกเงินแม่คงภูมิใจมากสินะ หนูถามจริงเหอะแม่จะจองจำชีวิตของหนูไปถึงเมื่อไหร่”
“ฉันยอมรับก็ได้ว่าฉันอยากได้เงินจากอาสัวเชิ๊ต เพราะตอนนี้หนี้สินของเรามันเยอะมากอีกไม่นานเราก็จะไม่มีที่อยู่กันแล้ว ถามว่าฉันรู้สึกผิดไหมที่เป็นแบบนี้ฉันเองก็ขอตอบตรงๆว่าฉันรู้สึกผิดมาก แกจะว่าฉันเป็นแม่ที่แย่ก็ได้นะแต่ฉันไม่มีทางเลือกแล้ว ไอ้อาสัวเชิ๊ตมันซื้อตัวแกหนึ่งล้านบาทไม่รวมกับค่าสินสอดอีกด้วยนะ แกแต่งๆกับมันไปก่อนไว้หาทางหย่ากับมันทีหลังก็ได้”
“แม่ขายหนูหรอ” เธอหรั่งน้ำตาออกมาด้วยความรู้สึกที่เจ็บปวด “หนูมีค่าแค่หนึ่งล้านบาทเท่านั้นเหรอคะ”
“เลิกทำตัวเป็นนางเอกสักทีอาทิตย์หน้าเตรียมแต่งงานได้แล้ว” พวงสร้อยตวาดลั่นเมื่อพูดดีๆแล้วไม่ฟังก็คงต้องใช้ไม้แข็งเหมือนเช่นที่ผ่านมา ผู้เป็นแม่ละสายตาไปเห็นโทรศัพท์ที่กำลังสั่นรับรู้ได้ว่าแฟนหนุ่มของผู้เป็นลูกโทรมาเธอถึงไม่รอช้าที่จะแย่งเอามาไว้ที่ตัวเอง
“แม่” ปานิตาเรียกแม่ด้วยน้ำเสียงสั่นคลอนถึงแม้จะไม่ได้เห็นหน้ากันก็ขอแค่ได้พูดคุยกล่าวลากันบ้างก็ยังดี
“ในเมื่อแกไม่เชื่อฟังฉันก็อย่าหวังว่าจะได้เจอไอ้คนนี้” พูดจบพวงสร้อยตัดสินใจโยนโทรศัพท์ของเธอลงไปในอ่างที่เต็มไปด้วยน้ำ
ปานิตาร้องไห้ออกมาจนตัวโยนไม่คิดว่าเรื่องแบบนี้จะเกิดขึ้นกับเธอจนได้
“ทำอะไรอยู่นะ” กรชวีออกมานอกงานเพื่อที่จะได้โทรหาคนรักเพราะในใจลึกๆก็กลัวว่าจะเกิดอะไรที่ไม่ดีกับเธอในระหว่างทางหรือเปล่า
“เป็นยังไงบ้างคะ เพลงพยายามติดต่อให้อีกแรงแต่ดูเหมือนโทรศัพท์ของข้าวปั้นปิดอยู่” ปลายฟ้าหลังจากที่งานแต่งของเธอล่วงเลยจนมาถึงช่วงจะส่งคู่บ่าวสาวเข้าหอแล้วเธอจึงสละเวลาเหล่านี้วิ่งมาบอกกรชวีสะก่อน
“ช่างเถอะ ถ้าคนมันจะบอกก็คงบอกตั้งแต่เช้าแล้วเพลงไปทำหน้าที่ของตัวเองเถอะเดี๋ยวทางนี้พี่จัดการเอง”
“พี่พีย์อย่าคิดมากนะคะ ข้าวปั้นเขาคงมีปัญหาอะไรสักอย่างจริงๆนั่นแหละขนาดเพลงยังไม่มาส่งข่าวอะไรเลย” กรชวีนิ่งเฉยกับสภาพแวดล้อมปัจจุบันก่อนที่จะเดินจากปลายฟ้าไปที่อื่น
บทข้างต้นนั้นเป็นเนื้อหาจากตอนพิเศษของนิยายเรื่อง ขอรักจากตะวัน นะคะ ไรท์ลงเพื่อให้ได้รับรู้ถึงความเป็นมาของเรื่องราวความดุร้ายของพี่พีย์มาให้ได้หายข้องใจกันจ้า
Guest
