═════════•°• ⚠ •°•═════════
**นิยายเรื่องนี้เป็นนิยาย “ชายXชาย” ซึ่งเกิดจากจินตนาการของผู้แต่งเพียงเท่านั้น** ชื่อบุคคล สถานที่ต่างๆเป็นเรื่องที่แต่งขึ้น ไม่มีความจริงแต่อย่างใด ไม่มีเจตนาอ้างอิงถึงใครทั้งสิ้น มีการพูดคำหยาบคาย ดูหมิ่น ดูถูก เหตุการณ์เลือดสาด
และความรุนแรงในครอบครัว
ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ
═════════•°• ⚠ •°•═════════
.
.
ˏˋ°•*⁀➷
.
.
‘หนุ่มน้อย ชีวิตเจ้าช่างน่าสงสารยิ่งนัก…’
‘ข้าจะมอบโอกาสให้เจ้าได้มีชีวิตอีกครั้ง เจ้าต้องการหรือไม่’
“ผม..ผมต้องการครับ”
‘ตามที่เจ้าปรารถนา แม้หนทางข้างหน้าเจ้าจะอยากลำบาก…’
‘แต่คนผู้นั้นจะคอยช่วยเหลือเจ้าเอง’
.
ˏˋ°•*⁀➷
.
“เจ้าๆ! นั่นเรียกว่าสีอะไรหรอ?”
“….”
“สีบนหน้าปกหนังสือที่เจ้ากำลังอ่านน่ะ”
“เจ้ารู้จักที่นี่ได้อย่างไร”
“ก็นี่ป่าหลังบ้านข้า..”
.
ˏˋ°•*⁀➷
.
“หึ! ตาบอด มิหนำซ้ำยังไร้พลังเวทย์ เจ้ายังจะกล้ามาเรียนที่นี่อีกรึ!”
“….”
“ข้าถามเจ้าไม่ได้ยินหรือไง! หรือเจ้าเป็นใบ้ด้วย?”
“ถ้าเจ้าใช้ตามอง จะเห็นว่าข้าไม่ได้ตาบอด และถ้าเจ้าใช้สมองคิดสักนิด จะเห็นว่าข้าไม่อยากคุยด้วย”
.
ˏˋ°•*⁀➷
.
“คุณชายอาเบล ท่านรู้หรือไม่ เมื่อไรที่ท่านยิ้ม ข้าสามารถมองเห็นสีอื่นรอบตัวท่านได้นอกจากสีขาวดำละ”
“….”
“ท่านช่วยยิ้มให้ข้าหนึ่งทีได้ไหม ข้าอยากเห็นว่าวันนี้ข้าใส่ชุดสีอะไร”
“ถ้าข้ายิ้มให้เจ้า แล้วข้าจะได้อะไรตอบแทน”
“ท่านต้องการอะไร ข้าจะทำให้ท่านทุกอย่างเลย”
“ทุกอย่างเลยหรือ?”
“อือ ทุกอย่าง”
“หึ..”
“โอ้โห! วันนี้ข้าใส่เสื้อสีแดงมาหรอเนี่ย”
.
ˏˋ°•*⁀➷
.
อาเบล x คอลลิน
แนะนำตัวละคร
นายเอก คอลลิน ดาร์เรน ชาติก่อนชื่อ น้ำนน ตายตอนอายุ 18 ปี ได้ไปเกิดใหม่ในโลกที่ผู้คนสามารถใช้พลังเวทย์ได้ น้ำนนได้ไปเกิดเป็นลูกของชาวสวน ถูกตั้งชื่อว่า คอลลิน ดาร์เรน ครอบครัวอาศัยอยู่ในหมู่บ้านชนบท และเพราะมีสีตาแปลกประหลาด ชาวบ้านส่วนใหญ่จึงรังเกียจ
พระเอก เอิร์ล อาเบล ไคโร เป็นคนสำคัญของราชอาณาจักร อายุเท่ากับคอลลิน ปกปิดตัวต้นที่แท้จริงไว้
ประเภทพลังเวทย์ เวทย์ดิน น้ำ ลม ไฟ ทุกเวทย์สามารถเสกและควบคุมสสารของประเภทตัวเองได้ เพียงแต่ต้องรู้คาถาเวทย์
คาถาเวทย์
คาถาพื้นฐาน คือ คาถาที่ใช้เสกและควบคุมสสาร มีตั้งแต่ระดับเริ่มต้นไปจนถึงระดับสูง
คาถาเวทย์ที่ต้องร่ำเรียน คือ คาถาที่ใช้ในการโจมตี คาถาที่ใช้ในการป้องกันและคาถาที่ใช้ในการฟื้นฟู โดยประสิทธิภาพสูงสุดของคาถาจะแบ่งตามประเภทเวทย์ เวทย์ดิน คาถาป้องกันมีประสิทธิภาพสูงสุด เวทย์น้ำ คาถาฟื้นฟูมีประสิทธิภาพสูงสุด เวทย์ลมและไฟ คาถาโจมตีมีประสิทธิภาพสูงสุด
นิยายเรื่องนี้หนึ่งบท จะมีคำประมาณ 2000-2500 คำค่ะ เป็นนิยายเรื่องไม่สั้นไม่ยาว
ยังไงก็ขอฝาก พี่อาเบลและน้องคอลลิน ไว้ในอ้อมอกคุณนักอ่านที่น่ารักทุกท่านด้วยนะคะ
แฮชแท็กที่ใช้ ・❥・ #ได้โปรดเถอะคุณชายช่วยยิ้มให้ข้าที
ขอบคุณปกจาก Twitter: @fuchxng
ติดตามข่าวสารและพูดคุยหรือทวงนิยายกับนักเขียนได้ที่ Twitter : @kaelyn_kun
เปิดไว้ก่อน
Guest
