‘โรซาลินด์’ แทบเลือดกำเดาพุ่งเมื่อเปิดประตูบ้านพักเจ้านายคนใหม่เพื่อเอาปิ่นโตอาหารเช้าเข้าไปให้เขาแล้วพบชีเปลือยร่างสูงใหญ่ใบหน้าหล่อเหลายืนเช็ดผมอยู่ ด้านล่างมีเจ้างูยักษ์สัตว์เลี้ยงแสนรักของเขาผงกหัวหงึกหงักเซย์ฮัลโหลเธอ
เพียงแรกเริ่มพบเจอก็สลักลึกลงกลางใจจนสลัดไม่หลุดแล้ว ยิ่งสลัดก็ยิ่งฉายชัด
เอาเถอะ! ไหนๆก็สลัดมันออกไปไม่ได้ก็จับเอามันมาเลี้ยงดูเสียจะเป็นไรไป
‘ป้องปราการ’ ไม่เคยหวั่นไหวกับผู้หญิงคนไหนมาก่อน แต่สำหรับยัยตัวเล็กที่เขาเข้าใจว่าเธอเป็นพวกชอบเล่นดนตรีไทยประเภทฉิ่งฉาบนั้นกลับทำให้เขาหวั่นไหวได้อย่างน่าประหลาดใจ และความหวั่นไหวนั้นก็ทำให้เขาต้อนเธอขึ้นเตียงเพียงเพราะต้องการสอนบทรักอันเร่าร้อนให้เธอได้รู้ว่า ‘ของแท้’ มันเป็นอย่างไร เธอจะได้ทิ้งฉิ่งฉาบหันมาจับขลุ่ยขึ้นเป่าแทน
“ตอนแรกผมเข้าใจผิดคิดว่าคุณเป็นเลสเบี้ยน แต่ตอนนี้ผมรู้แล้วว่าที่เข้าใจนั้นมันถูกต้องแล้ว”
“บอสกำลังจะบอกอะไรคะ”
“ผมไม่มีอะไรจะบอก มีแต่อยากจะถาม”
“ถามว่า...”
“ไอ้ที่เราซ่ำกันหนึ่งคืนหนึ่งวันนั่นมันไม่ทำให้คุณเปลี่ยนใจเลิกตีฉิ่งฉาบหันมาจับขลุ่ยเป่าได้เลยเหรอ”
‘โรซาลินด์’ ได้แต่ทำตาปริบๆ เขาทะลวงฟันเธอจนเยื่อบางๆสัญลักษณ์แสดงความเวอร์จิ้นของเธอขาดสะบั้นแล้วยังมาหาว่าเธอไม่ใช่หญิงแท้ เธออยากจะไล่เขากลับไปเรียนเพศศึกษานัก จะได้แยกแยะออกว่าเธอเป็นหญิงแท้ชอบเป่าขลุ่ยหรือนิยมตีฉิ่งฉาบกันแน่
หรือว่าเขาแค่คิดมีความสัมพันธ์กับเธอแบบ One Nigth Stand จึงได้หาเรื่องให้เธอสารพัด
ชิชะ! คิดจะฟันเธอแล้วทิ้งขว้างเหรอ รู้จัก ‘เจ๊โรส’ แห่งไร่โรสแลนด์น้อยไปแล้ว
ฝากเอ็นดูเจ๊โรสผู้จัดการไร่ขาโจ๋กับคุณป้องปราการบอสรูปหล่อด้วยนะคะ
คำเตือนนิยายเรื่องนี้ควรระมัดระวังในการผวนคำ เพราะอาจจะทำให้คุณหน้าดำหน้าแดงจนเลือดกำเดาพุ่งก่อนอ่านจบได้
Guest
