คำโปรยเรื่อง
ความรักคือสิ่งสวยงาม... มันงดงามอยู่เสมอแม้จะเป็นตอนที่ต้องบอกลา
ในวัยยี่สิบสองปีความรักที่สุกงอมของ ภูวิน และ เมธัส ก็ดำเนินมาถึงถึงคราที่ต้องสิ้นสุด
พวกเขาตัดสินใจเลิกลากันด้วยความเข้าใจและเหตุผลที่ว่าหมดรักกันแล้ว
ทั้งสองแยกย้ายกันไปเติบโตและเดินตามทางของตัวเองอย่างไม่มีวี่แววว่าจะได้โคจรกลับมาพบเจอ
แต่แล้วเหตุการณ์ก็เปลี่ยนไปเมื่อในวันหนึ่งเมธัสได้เห็นเด็กชายตัวน้อยที่หน้าละม้ายคล้ายตัวเอง
ทั้งที่อุตส่าห์เปิดอกเคลียร์ใจและจบกันด้วยดี แต่พอภูวินเก็บงำความลับสำคัญไว้แบบนี้เมธัสก็ต้องคิดใหม่
นั่นคือลูกชายที่แม้จะไม่เคยเห็นมาก่อนแต่ก็รักสุดหัวใจ ส่วนคนเป็นแม่นี้คือคนที่เคยครอบครองหัวใจแต่กำลังลอบทำร้ายเขาทางอยู่
แล้วแบบนี้เมธัสควรจะทำอย่างไร? เขาควรจะสานสัมพันธ์อีกครั้งไหม หรือควรจะจบแค่นี้ดี...
แต่ไม่ว่าเมธัสจะตัดสินใจแบบไหนพอได้ใช้เวลาร่วมกันภาพวันเก่า ๆ ก็หวนกลับมาทำให้หัวใจไหวหวั่น
แต่บทสุดท้ายจะลงเอยอย่างไร หากทุกคนสงสัยก็ติดตามอ่านไปพร้อมกันได้เลย...
--------------------------------------------------------------------------
คำเตือน
นิยายที่ท่านจะได้อ่านต่อไปนี้ ไม่ว่าจะเป็นสถานการณ์ สถานที่ รวมถึงตัวบุคคล
ต่างล้วนเกิดจากจินตนาการของผู้แต่งเท่านั้น ทั้งหมดไม่ได้มีอยู่หรือเกิดขึ้นจริง
และบุคคลในภาพนั้นผู้แต่งใช้เพียงเพื่อเป็นอิมเมจตัวละครที่ผู้แต่งสร้างขึ้นเท่านั้น
ตัวจริงของเขาไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกันกับนิยายแต่อย่างใด อีกทั้งผู้แต่งก็ไม่ได้ตั้งใจจะทำให้บุคคลในภาพเสียหายแม้แต่น้อย
และเนื้อหาในนิยายเรื่องนี้ อาจมีเหตุการณ์การใช้ความรุนแรง การแสดงออกทางเพศ
การใช้ภาษาที่ไม่เหมาะสม และการใช้ภาษาแสลงเพื่ออรรถรส
จึงใคร่ขอให้ผู้อ่านใช้วิจารณญาณในการอ่าน
ขอบคุณครับ
--------------------------------------------------------------------------
Guest
