ยัยข้าวต้มมัดของผม

“นี่นาย ทำอะไรน้องฉัน ฮะ!” แต่เธอกลับหันมาหาเรื่องผม แต่ผมคุ้นๆหน้ายัยนี่อยู่นะ น่าจะอยู่ชั้นเดียวกันกับผม แต่คนละห้อง เลยไม่เคยคุยกัน 

“อ้าวๆ นี่เธอพูดดีๆนะ ฉันไปทำอะไร น้องเธอต่างหากที่วิ่งมาตัดหน้ารถฉันเนี่ย” 

“จะบ้ารึไง ใครมันจะไปวิ่งตัดหน้ารถ” 

“ก็น้องเธอไง บ้ามั้ยล่ะ” แล้วน้องชายของเธอก็ดึงกระเป๋าของเธอแล้วพูดแทรกขึ้นมา 

“พี่ฮะ ผมวิ่งตัดหน้ารถพี่เค้าเอง พอดีผมจะช่วยลูกแมวตัวนี้น่ะฮะ” 

“ฮะ อะไรนะ นี่จะบ้าไปแล้วรึไงเจย์” 

“กะ ก็ ผมตกใจหนิ ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี” 

“เห็นรึยัง ว่าฉันไม่ผิด” ผมพูดพร้อมกับเริ่มปลดกระดุมเสื้อนักเรียนออก แล้วโยนให้ยัยนี่ 

“แล้วก็รับผิดชอบเอาเสื้อไปซักแล้วเอามาคืนฉันด้วยล่ะ พอดีฉันรีบไม่มีเวลามาทะเลาะกับเธอหรอก ป่ะ พี่ๆขึ้นรถ อารมณ์เสียแต่เช้าเลยกู” พูดแล้วก็หันกลับไปขึ้นรถ