สุ่ยเหม่ยชิง ยาใจอาหาน ภาค 水与山

​ 

 คำเตือน: นิยายเรื่องนี้เหมาะสำหรับผู้ที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป ตัวละครอาจมีพฤติกรรมหรือการกระทำบางอย่างที่ไม่เหมาะสม ไม่ควรลอกเลียนแบบในชีวิตจริง อย่างไรโปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และอ่านตัวอย่างประกอบการตัดสินใจ 

สุ่ยเหม่ยชิงตื่นเต้นเป็นอย่างยิ่ง เมื่อได้ยินว่างานของพี่หานใกล้เสร็จแล้ว นั่นหมายความว่านางจะได้รู้ตัวตนที่แท้จริง ได้แต่งงานกับคนที่นางรักและอยู่เคียงคู่เขาเฉกเช่นสายธารเคียงขุนเขาเสียที 

แต่ทำไม... 

“ถ้าหาก...วันนี้...เป็นวันสุดท้ายที่พวกเราจะได้อยู่ด้วยกัน...เจ้าจะทำอย่างไร?” หรงหย่งหานกลั้นใจถามออกไป 

“เหตุใดท่านพี่ถึงพูดเช่นนี้เจ้าคะ!?” นางถามกลับด้วยความตกใจพร้อมกับความรู้สึกวูบไหวในอกซ้าย 

“ข้าเพียงแค่...ลองถามดู...” เจ้าของร่างกำยำตอบ พลางมองใบหน้าครุ่นคิดของอีกฝ่าย 

คู่สนทนานิ่งไปสักพัก แล้วกล่าวพร้อมกับส่ายหน้า 

“ข้าไม่มีคำตอบให้ท่านพี่หรอกเจ้าค่ะ เพราะข้ายังไม่อยากนึกถึงวันนั้น.." 

“แล้ว...ถ้าหากทุกอย่างระหว่างเรา...เป็นเพียงความฝันเล่า?” หรงหย่งหานกลั้นใจถามต่อราวกับพยายามเพลานี้ต้องการได้ยินอะไรบางอย่าง ทั้งที่ความจริงเพียงแค่หยั่งเชิงเรื่อยเปื่อย 

“ความฝันหรือเจ้าคะ?” สุ่ยเหม่ยชิงพูดด้วยรอยยิ้มผิดกับขอบตาที่ร้อนผ่าวพลางใช้มือแตะไปยังแขนกำยำ แล้วกล่าวอย่างสะท้านใจ 

“ความฝันอะไรจะสมจริงขนาดนี้!? แล้วตอนที่ข้าถูกเข็มตำตอนเย็บชุด...ถ้าเป็นแค่ความฝัน...ทำไมข้าถึงได้เจ็บ? แต่ถ้า...ทั้งหมดเป็นแค่ความฝัน...ก็เป็นฝันที่ดีที่สุด และเป็นฝันที่ข้าไม่อยากตื่น...” 

นางตอบเขาด้วยหัวใจที่มั่นคงและเปี่ยมล้นไปด้วยความรัก กระทั่งกลับเข้าสู่โลกแห่งความเป็นจริง...แม้จะเจอสิ่งที่ซ่อนอยู่หลังประตูบานใหญ่ ทว่านางก็ยังไม่เชื่อจนได้ยินกับหูตัวเอง 

นางถึงได้รู้...ที่แท้ตนเป็นเพียงคนโง่งมผู้หนึ่งเท่านั้น  

หัวใจเจ้ากรรมก็ช่างไม่รักดียิ่ง...เห็นเขาบาดเจ็บก็ไม่สามารถเมินเฉยได้ ยิ่งแผลนี้ตัวเองเป็นคนทำก็ยิ่งสะท้านใจ 

แต่ในเมื่อเขาหลอกลวงและทำกับนางขนาดนี้ นางจะยังทำหลับหูหลับตาลืมทุกอย่างที่เกิดขึ้นและแต่งงานกับเขาโดยไม่รู้สึกรู้สาอะไรได้หรือ?  

@สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ (ฉบับเพิ่มเติม) พุทธศักราช 2558 ห้ามดัดแปลงบทความ คัดลอก หรือนำไปใช้บางส่วน เเละนำไปเผยแพร่ไม่ว่ากรณีใดๆ ทั้งสิ้น (รวมถึงการเช่า และการเปิดหาร E-Book นำไปอ่านไปทำนิยายเสียงลงยูทูบหรือแพลตฟอร์มอื่น)  

โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรจากนักเขียน หากฝ่าฝืนมีโทษบัญญัติไว้สูงสุดตามกฎหมาย พระราชบัญญัติ 2537  

ปล. นิยายเรื่องนี้ไม่ใช่นิยายรักสำหรับผู้ใหญ่ค่ะ 

ภาคนี้กับอีกภาคสามารถอ่านแยกกันได้ค่ะ ไม่จำเป็นต้องติดตามทั้งสองภาค เพราะการดำเนินไปกันคนละสไตล์เลย แต่ถ้าใครอยากจะตามน้องเหม่ยชิงกับพี่หานจนถึงที่สุด นักเขียนก็ยินดีเป็นอย่างยิ่งเลยค่ะ ส่วนใครที่จะข้ามมาอ่านภาคนี้เลย ถ้าซีเรียสในเรื่องเหตุผลการทำนั่นทำนี่ในความสัมพันธ์ แนะนำให้เก็บภาคแรกด้วยนะคะจะได้เข้าใจ ไม่งั้นอาจจะอ่านไปรู้สึกขัดใจไป 

สำหรับผู้ที่ไม่เคยอ่านเรื่องนี้ในภาคต้นแล้วมาอ่านภาคปลาย... 

#ดราม่า #โรมานซ์ #โรแมนติก #แฟนตาซี 

ส่วนผู้ที่อ่านภาคต้นแล้ว แต่ไม่ชอบอ่านแนวสวีท แนะนำว่าให้จบที่ภาคต้นค่ะ เพราะสไตล์การดำเนินเรื่องค่อนข้างต่างกันค่ะ 

ขอบคุณพี่กั๋วเอ๋อร์ที่จัดฟอนต์ให้นะคะ 

​ 

สถานะ:จบแล้ว แก้ไขคำผิดและทยอยอัป 

---ข้อตกลงกับเหล่านักอ่านที่น่ารัก-- 

1. นิยายเรื่องนี้เขียนจบติดเหรียญแน่นอนค่ะ แต่จะเปิดให้อ่านฟรีอยู่แล้ว 20-50% เลย ที่แน่ๆ ตอนไหนที่เริ่มหลุดกรอบวัยเด็กติดค่ะ 

เงียบกันหมดก็จะยิ่งอัพติดเหรียญเร็วขึ้น ดังนั้นไม่ mind นะคะถ้าจะเป็นนักอ่านเงา แต่มาช่วยค่า any กัน เพราะนอกจากพวกค่าปกแล้ว นักเขียนยังมีค่าเรียน ค่ายาของตัวเองที่ต้องรับผิดชอบค่ะ T^T 

2. คำเตือน: NC มีตั้งแต่ 15+ 18+ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน และไม่ลอกเลียนแบบพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม 

NC ในที่นี้คือ No children อาจไม่ใช่เรื่องแบบนั้นเสมอไป 

เรื่องสนนราคาฉากโคมๆ ทั้งหลายก็ตามนั้นค่ะ สำหรับนักเขียนคือแต่งยากมากจริงๆ ไม่สะดวกใจ skip ได้น้า เพราะฉากไม่โคม กว่าจะเขียนได้นักเขียนก็คือแทบจะทักทายพาราค่ะ อ่านแล้วคุ้มไม่คุ้มอันนี้ค่อยว่ากันแต่อย่าดูแคลนราคากันเลย 

​ 

3.เรื่องราวที่เกิดขึ้นรวมถึงตัวละครทุกตัวเป็นเรื่องแต่ง ไม่อิงเหตุการณ์ใดๆ ในประวัติศาสตร์ทั้งสิ้น คำบางคำ นักเขียนก็บัญญัติขึ้นมาใช้เองในเรื่องนี้ 

4.ทำการบ้านหนักมากกกเป็นช่วงอยากอัปสกิลงานเขียน ทั้งหัดเขียนฉากรัก หาข้อมูลจนหัวฟู แต่ก็มีบางอย่างที่เขียนต่างออกไปค่ะ (ตามประสาเรื่องสมมติที่เกิดในแคว้นสมมติ) 

. 

. 

. 

. 

. 

พอนำไปทำอีบุ๊กซึ่งนอกจากค่าวาดปกถูกลิขสิทธิ์ที่ต้องจ่ายแล้ว ยังมีการจัดหน้า พิสูจน์อักษร ฯลฯ อีก เพื่อให้ได้งานที่มีคุณภาพที่สุด 

​