“ฝ่าบาทหากหม่อมฉันไม่เจ็บป่วยเจียนตาย พระองค์คงไม่เสด็จมาที่นี่ใช่หรือไมเพคะ”
“หนิงเอ๋อ ทั้งที่เจ้าป่วยใกล้ตายแบบนี้เจ้ายังไม่วายที่จะพูดจาเสียดสีข้าอีกหรือยังไงกันหืม..”
“หรือไม่จริงเพคะ ที่พระองค์เสด็จมานั้นก็เพื่อที่จะมาทอดพระเนตรให้เห็นกับตาว่าหม่อมฉันจะตายหรือไม่ ไม่ใช่หรือเพคะ ไม่ใช่แค่พระองค์แม้แต่เหล่านางสนม นางกำนัลรวมไปถึงพระชายารองของพระองค์ ต่างก็มารอดูการหายไปจากโลกนี้ของหม่อมฉันใช่หรือไม่เพคะ”
“หนิงเอ๋อ เจ้าเหนื่อยมามากแล้วพักผ่อนเหอะ ข้าจะกลับหล่ะ”
“ฝ่าบาทอยู่เป็นเพื่อนหม่อมฉันจนวาระสุดท้ายไม่ได้หรือไงเพคะ” พระชายากล่าวกับฝ่าบาทเพื่อที่จะหวังให้พระองค์อยู่ด้วยเป็นวาระสุดท้าย แต่ .. “เจ้าก็รู้ว่าข้าไม่ชอบกลิ่นยาพวกนี้ยังไงซะก็ไปให้สบายเหอะชายาของข้า” หนิงเอ๋อถึงกับน้ำตาไหล แค่ก แคก นางไออย่างมาก