บอสขาอย่ามาอ่อย (จบ)

นักเขียนหน้าใหม่ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ  

วันนี้ขอมาประเดิมเรื่องแรกด้วยนิยายรัก สั้น ๆ 3 ตอนจบค่ะ 

อัพทุกวันเวลา 19.00 น.นะคะ 

******** 

E-book จะลงขายภายในอาทิตย์นี้ค่ะ รอทาง Meb อนุมัติอีกที 

สุดท้ายอ่านแล้วชอบไม่ชอบยังไง คอมเม้นติชมกันได้นะคะ 

********* 

ตัวอย่าง 

“เดี๋ยวคุณจะไปไหน” สายฟ้าดึงมุมผ้าห่มที่ยังอยู่บนตัวของเขาเอาไว้ เมื่อจันทร์เจ้าหอบมันและกำลังเลื่อนตัวลงจากเตียง 

             “กลับบ้านสิคะ” จันทร์เจ้าใช้เท้าหยิบเสื้อผ้า อย่างไม่อยากจะก้มลงเก็บ 

             “จะกลับทั้งอย่างนี้เลยเหรอ” 

             “ก็ไม่ค่ะ ขออาบน้ำหน่อยได้ไหมคะ รู้สึกไม่สบายตัว” เธอเป็นพวกเสพติดการอาบน้ำ ยิ่งเมื่อคืนไปดื่มเหล้าที่ผับมา ทั้งกลิ่นเหล้ากลิ่นบุหรี่คงติดตัวเต็มไปหมด และยิ่งมีเรื่องแบบนั้นด้วย เนื้อตัวก็รู้สึกเหนอะหนะขึ้นมาทันที 

             “ผมไม่ได้หมายถึงเรื่องนั้น หมายถึงเรื่องของเรา จะไปทั้งที่ไม่เคลียร์อย่างนี้น่ะเหรอ” สายฟ้าที่นั่งอยู่บนเตียงเงยหน้ามองคนที่ยืนตัวตรง 

             “ก็ต่างคนต่างจำอะไรไม่ได้ ก็เอาเป็นว่าต่างคนต่างไป แยกย้าย จบกันแค่ตรงนี้” จันทร์เจ้าสรุปง่าย ๆ ซึ่งเธอที่เป็นผู้หญิงยอมขนาดนี้ เขาที่เป็นผู้ชายก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไร น่าจะชอบใจด้วยซ้ำ 

             แต่... 

             “ไม่ คุณต้องรับผิดชอบผม” 

             “ฮ้า!” จันทร์เจ้าอุทานเสียงหลง “รับผิดชอบ!” เธอทวนคำอย่างไม่อยากจะเชื่อ  

             “ใช่ ผมเสียตัวให้คุณไปแล้ว” 

             จันทร์เจ้ายิ่งหน้าเหวอหนักขึ้นไปอีก กะพริบตามองใบหน้าหล่อเหลาของเจ้านายอย่างกับไม่เคยเห็น ทรุดตัวกลับลงไปนั่งที่ขอบเตียง “ตะ...แต่ฉันก็เสียตัวให้บอสเหมือนกันนะคะ” 

             “แต่ผมยังซิง คุณต้องรับผิดชอบที่พรากความบริสุทธิ์ของผมไป” 

             “ฮ้า!”