“คุณคะ ช่วยด้วยค่ะ ช่วยฉันด้วย ผู้ชายพวกนั้น…”
“เฮ้ย!!!อย่ายุ่งจะดีกว่า นี่มันเรื่องผัวเมีย” ผู้ชายคนหนึ่งของกลุ่มบอกเสียงดังพลันพุ่งเข้ามาคว้าแขนของฉัน
“คุณช่วยฉันหน่อยนะคะ”
“โทษที…ไม่ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้านยิ่งเป็นเรื่องผัวเมียแล้วด้วยยิ่งไม่อยากยุ่ง” เสียงกระซิบลงข้างหูทำฉันน้ำตารื้น ใจดำ ช่างเป็นคนไร้น้ำใจจริง ๆ ถ้าผัวเมียฆ่ากันตายตรงหน้าก็จะไม่สนใจอย่างนั้นเหรอ
“ได้โปรดช่วยฉันที เขาไม่ใช่สามีของฉัน” เอาล่ะ ณัชชาจะมาตายตรงนี้ไม่ได้ อย่างน้อยก็มีใครคนนึงที่ไม่ใช่พวกเดียวกันกับนักเลงสี่คนนี้ ฉันกอดลำตัวหนาของชายตัวสูงไว้แน่น อย่างไรพวกมันก็ไม่มีทางเอาตัวฉันไปได้แน่ ถ้าจะเอาไปคุณเขาคนนี้ก็ต้องไปด้วย
“ถ้าผมช่วยคุณแล้วผมจะได้อะไร”
“คุณอยากได้อะไร ฉันให้หมดเลย” หนีเสือปะจระเข้อย่างนั้นเหรอ เอาวะ เสือมีถึงสี่ตัวฉันสู้ไม่ได้แน่ ขอไปสู้กับจระเข้ดีกว่ามันมีตัวเดียว ฉันอาจจะมีทางรอด
Guest
