แพรพลอย ดาราสมพงศ์ วางแผนที่จะแต่งงานกับคนรักหลังจากที่เธอเรียนจบ ทว่าพี่สาวของเธอกลับถูกลูกเลี้ยงของสามีใหม่รังควานจนถึงกับถูกสามีหย่าขาด จนทำให้ต้องฆ่าตัวตาย แต่โชคดีที่รอดมาได้ ทันทีที่เธอรู้ว่าคนรักคืนต้นเหตุ เธอจึงตัดความสัมพันธ์กับเขาทันที และกลับเข้ามาในชีวิตของเขาอีกครั้งในฐานะว่าที่แม่เลี้ยงคนใหม่ เพื่อคืนความรู้สึกเลวร้ายที่พี่สาวของเธอได้รับกลับไป
เวคิน นิมิตธนา ลูกชายเจ้าของกิจการโรงแรมที่ใหญ่เป็นอันดับต้นๆ ของประเทศ ที่กำลังจะแต่งงาน แต่อยู่ๆ เจ้าสาวก็ขาดการติดต่อไปอย่างไร้ร่องรอย และเมื่อเขาพบเธออีกครั้ง เธอคือคู่ควบคนใหม่ของผู้เป็นพ่อ และกำลังจะแต่งงานกันในไม่ช้า ทำให้เขาแทบคลั่ง
เมื่อเธอตั้งใจเปิดเกมแก้แค้น เขาก็จะเปิดเกมใส่เธอเช่นเช่นกัน หลุมพรางที่เขาและเธอต่างก็ขุดเอาไว้ คงต้องมาวัดกันว่า หลุมของใครจะลึกและร้ายกว่า
“ก็ที่เธอรู้จักกับพ่อพี่น่ะ มันตั้งแต่เมื่อไหร่” เวคินเค้นเสียงผ่านไรฟันด้วยความโกรธ
แพรพลอยกระชากข้อมือออก “พลอยไม่จำเป็นต้องตอบ รู้แค่ว่าพลอยกำลังจะแต่งงานกับคุณพิทักษ์ก็พอ” จบน้ำเสียงขุ่นเคือง แพรพลอยสะบัดตัวอย่างเร็วเพื่อกลับไปที่รถ จนปลายผมปัดถูกแผ่นอกของหนุ่มเจ้าของบ้าน
เวคินคว้าข้อมือของแพรพลอยไว้ก่อนที่หญิงสาวจะก้าวเท้า พร้อมกับดึงเข้ามากระแทกกับแผ่นอก แล้วใช้มืออีกข้างบีบไหล่เอาไว้แน่น “พี่บอกแล้วไงว่ามันง่ายไป” คำว่ากำลังจะแต่งงานกับพิทักษ์ราวกับกับมีดโดนคบกริบตัดเชือกที่รั้งสติของเวคินให้ขาดผึง
เขากดปลายคางที่เต็มไปด้วยไรเคราแนบลำคอขาวแล้วซุกไซ้ไปมา แพรพลอยดิ้นสุดกำลังแต่ก็ถูกพันธนาการแน่นขึ้นพร้อมๆ กับที่เนินอกขาวอวบถูกปลายจมูกหยักงุ้มของเวคินดอมดมจนทั่ว
เธอกัดริมฝีปากด้านในจนแน่นข่มความเสียวซ่านที่กำลังพัดพาสติสัมปชัญญะให้กระเจิดกระเจิง เมื่อเรียกสติกลับคืนมาได้แล้วรู้ว่าเรี่ยวแรงที่มีไม่อาจทำให้เป็นอิสระ เธอจึงเปลี่ยนเป็นใช้คำพูดแทน
“เอาสิคะ ถ้าพี่ต้อมอยากใช้ผู้หญิงคนเดียวกับพ่อของพี่ก็เอาเลย” เธอกระตุกยิ้มมุมปากเมื่อคำพูดของเธอสามารถหยุดความบ้าคลั่งของเวคินได้