แม่หญิงมณีจันทร์

มณีจันทร์มีสีหน้าตื่นตระหนกเมื่อเห็นร่างสูงใหญ่ของแสนเดินเข้ามาในห้องนอนของหล่อน 

“พี่แสนต้องการอันใดรือเจ้าคะ” มณีจันทร์รีบเอ่ยถามออกไป ในใจนึกหวาดหวั่นอยู่มิน้อยเมื่อเห็นสีหน้าถมึงทึงของเขา หล่อนกลืนน้ำลายลงคอด้วยความรู้สึกฝืดเคือง เขาคือแสน ราชเดชเดชา คนรักของเพื่อนสาวที่ใคร ๆ คิดว่าหล่อนจมน้ำตายไปแล้ว  

“มิรู้รือ ว่าข้าจักทำสิ่งใด” แสนปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ออกจากกาย ในขณะเดินเข้าหามณีจันทร์ หญิงสาวเสียหลักล้มลงไปบนเตียง ทำให้แสนขึ้นคร่อมทับร่างของหล่อนเอาไว้อย่างรวดเร็ว 

“พี่แสน อุ๊ย! อย่าเจ้าค่ะ” มณีจันทร์ร้องออกมาอย่างตกใจเมื่อมือหนาของเขากระชากอาภรณ์ของหล่อนออกจากกาย  

“เจ้าอยากเป็นเมียของข้ามากนักมิใช่รึ ถึงได้ทำเลวทรามได้ถึงเพียงนี้” 

“ข้ามิได้ทำอันใดเลย” 

“ผู้ร้ายปากแข็ง”  

“มิใช่อย่างที่พี่คิดนะเจ้าคะ” 

“จักดีดดิ้นทำไมกันเล่า ข้ากำลังจักตอบสนองให้เจ้าอยู่นี่ไง มิต้องทำท่าทีเหมือนมิอยากเยี่ยงนั้นดอก” แสนบีบปลายคางสวยของมณีจันทร์ จนหล่อนต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บ