นกน้อยในกรงรัก

อารัมภบท  

“คุณทำแบบนี้เพื่ออะไร” ถามออกมาอีกครั้ง เมื่อได้นั่งรถกลับมาพร้อมเขา บนรถตู้คันสีดำที่มารับเธอตอนแรกนั่นแหละ

“ว่าง” ตอบแบบสบายๆ ไม่ทุกข์ร้อน หยิบเกมขึ้นมาเล่นโชว์เธอ ตั้งแต่ขึ้นรถมาแล้ว

“ฉันขอไม่รับของของคุณไว้ เพราะไม่อยากจะเป็นหนี้บุญคุณใคร”

“เป็นเยอะแล้ว อย่าพูดว่าไม่อยากเป็น” เขาทำเป็นยักคิ้วให้ พร้อมมองหน้าอกเธอตรงๆ จนหญิงสาวต้องรีบยกกระเป๋าขึ้นปิด

“เห็นอย่างนี้ ซ่อนรูปเหมือนกันนะเรานี่”

“อย่ามาทะลึ่งนะ” เสียงเข้มชัด แววตาเหมือนพญางูพร้อมฉก จนเขาหัวเราะร่วน

“จากที่คิดว่าไม่มีอะไรให้ เอา เห็นทีว่าจะต้องพูดใหม่” ประโยคนี้ของเขาทำเอาหญิงสาวตาโตขึ้น เธอพึ่งนึกขึ้นได้ ว่าการเปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่ ก็จะทำให้เธอมีอะไรน่าสนใจขึ้นมา

และความน่าสนใจนี้ก็แสนอันตราย หากมันตกไปอยู่ในสายตาของคนที่พร้อมจะเอาคืนเธออยู่ตลอดอย่างเขา!

“มันเป็นของปลอม เสื้อมันดันแล้วก็ลวงตาเฉยๆ” เธอรีบแก้ต่างแบบกระดากปาก ต้องมาพูดถึงของสงวนให้ผู้ชายฟังแบบนี้ ไม่มีใครเขาทำกันหรอก!

“อ้อ ลวงตา...แต่ไม่น่าจะลวงมือได้นะ”

“อย่านะ!” รชต หัวเราะลั่น ชอบใจที่เธอตกใจจนตะปบมือเขาเอาไว้แน่น เพียงแค่เขาทำท่าจะขยับมือเข้าหา