**โปรเปิดเล่มที่ meb ราคา 49 บาท จากราคาเต็ม 85 บาท ประหยัด 36 บาท
ทว่าแม่นมกับเพ็ญไม่จำเป็นต้องกังวลในเรื่องนั้น จึงนัดแนะกันไปเที่ยวตลาดท้ายวังตอนสายๆ ซึ่งเป็นเวลาหลังถวายเครื่องเช้าเรียบร้อยแล้ว และยังอีกหลายชั่วยามกว่าจะถึงเวลาเตรียมพระกระยาหารมื้อเที่ยง จึงเป็นเวลาที่พวกชาววังออกมาเดินชมตลาดจับจ่ายมากที่สุด แล้วพวกนางก็ไม่ผิดหวังเมื่อแม่ค้าเจ้าประจำชี้ให้ดูแม่หญิงดวงแข นางกำนัลคนโปรดของเสด็จพระองค์หญิงองค์สำคัญ
แค่เห็นไกลๆ ห่างออกไปหลายสิบวา สองหญิงต่างวัยก็ใจหาย ความหวังวูบวับเหมือนแสงเทียนที่ถูกกลมแรงพัดไหวใกล้ดับ แม่นมจำปาคิดได้ในตอนนั้นเองว่าจะใช้แค่ความงามและการยั่วยวนของเพ็ญดึงดูดและยึดเหนี่ยวกายใจของเจ้าคุณไว้เห็นจะไม่ได้ผลเป็นแน่ ด้วยสิบวันที่ผ่านมาแม้แม่นมจะคอยอวยคอยชม และหาโอกาสให้เข้าไปปรนนิบัติใกล้ชิดหลายครั้งหลายหน แต่เพ็ญก็ถูกปฏิเสธและบางครั้งก็ถูกต้นห้องของเจ้าคุณไล่ตะเพิด ไม่ก็ถูกฝีพายที่เป็นเสมือนองครักษ์ของเจ้าคุณคุมตัวมาส่งถึงเรือนแม่นม เพื่อไม่ให้ไปรบกวนเวลาพักผ่อนของเจ้านาย
โดนถึงขนาดนั้นแต่ทั้งแม่นมกับเพ็ญก็ยังไม่สิ้นหวัง ด้วยมั่นใจว่าผ่านระยะข้าวใหม่ปลามันไปสักพักเจ้าคุณก็อาจจะเริ่มมองหาความสดใหม่จากหญิงอื่น และคงไม่แคล้วเป็นเพ็ญซึ่งจะคอยตามติดรับใช้ใกล้ชิด เสนอหน้าเสนอตัวไปให้เจ้าคุณเห็นบ่อยๆ ทว่าพอเห็นตัวแม่หญิงดวงแข ความคิดความหวังเช่นนั้นก็พังทลาย งามฟ้าถล่มล่มเมืองเช่นนี้คงอีกสักสิบปีกว่าเจ้าคุณจะเบื่อหน่าย
ครุ่นคิดอยู่หลายวัน ในที่สุดแม่นมก็เรียกเพ็ญมาเจรจา
“เจ้ายังอยากเป็นเมียเจ้าคุณอยู่รึไม่”
“อยากเจ้าค่ะ อิฉันหลงรักท่าน บูชาท่านยิ่งนักเจ้าค่ะ คุณย่า”
“มากพอจะทำทุกอย่างรึไม่”
“ย่อมเป็นเช่นนั้นเจ้าค่ะ”
เมื่อเพ็ญรับปากรับคำแข็งขัน แม่นมจำปาก็ยิ้มเย็นเร้นความร้าย “เช่นนั้นจงเตรียมตัวไว้ วันมะรืนคืนแรมสิบห้าค่ำ ข้าจะพาเจ้าไปพบคนๆ หนึ่งที่จะช่วยให้เราสมใจหมาย”
Guest
