"เขา" ลำบากจึงจำเป็นของทิ้งศักดิ์ศรี
"เธอ" เจ็บปวดจึงต้องมาปลดปล่อยเพื่อลืมมัน
"เขาและเธอ" ถูกโชคชะตานำพาให้มาพบกันอีกครั้งแต่คนละสถานะ
“เอางี้ก็ได้ ผมยอมให้คุณเหมาเอามั้ย” เขาพูดหน้าตาเฉย
“เหมาไร” เธอเอียงคอถามอย่างงๆ
“ไม่มีใครเหมาผมมานานแล้ว หน่าผมคิดไม่แพงหรอก”
“วัลไม่มีเงินหรอก”
“หน่ามีโปรโมชั่นให้ สำหรับคุณคนเดียว” พูดไปมือเขาก็จับตรงโน่นตรงนี่ตามตัวเธอไป
“ไม่” เธอทำเสียงแข็ง
“หน่า วันละ10บาท ซื้อหนึ่งวันแถมฟรีอีก10วัน”
“ไม่!ฉันไม่ต้องการ” เธอทำเสียงขึงขัง
“ไม่ต้องการผมจริงๆ หรือ” เขากระเซ้าเธอ แล้วเขาก็จูบลงไปที่ปากของเธออย่างเร้าร้อนมือเขาจะบีบเค้นไปทั่วร่างเธออย่างนุ่มนวลเขาค่อยๆ มอบบทเพลงรักให้เธออย่างแสนหวาน
“ไม่ต้องการจริงๆ หรอ” เขาแกล้งถามเธอด้วยน้ำเสียงสั่นพร่า ขณะนี้ตัวเธอร้อนไปทั้งตัวเพราะเขาได้มอบบทเพลงรักให้เธอแต่เขายังไม่ยอมใส่ท่วงทำนองนั้นไปสักที เธอดิ้นพล่าน ส่ายหน้าปฏิเสธ แต่เขายังคงแกล้งเสียดสีไปมาระหว่างขาขาวนวลของเธอ จนเธอหมดความอดทน
“ต้องการ....เร็วสิ”
“10บาทนะ”
“ให้100บาทเลย” เธอบอกเขาอย่างหมดความอดทน
ชายหนุ่มหัวเราะชอบใจ เขาจับขาเธอพาดบ่า ก่อนจะพาท่วงทำนองปัดไปมายั่วเธอ
“โวฟ!เร็วซิ” เธอร้องบอก
“จับใส่เองสิครับ”
***นิยายเรื่องนี้แต่งตามจินตนาการของผู้เขียน ไม่มีเจตนาที่จะพาดพิงใคร
แต่งเพื่อให้ผู้อ่านได้รับความสนุกสนาน คลายเครียดเท่านั้น
ห้ามลอกเลียน ดัดแปลงหรือนำไปเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาตเด็ดขาด
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Guest
