ในฐานะลูกชายคนรอง พศิน ไม่เคยดีใจกับตำแหน่งใหญ่โตที่บิดามอบให้
เขาต้องการออกไปท่องเที่ยวในโลกกว้าง ใช้ชีวิตอิสระที่ผู้คนถวิลหา
เมื่อภาระหน้าที่บีบคั้นเขาจึงจำใจยอมทำ และร้องขอบิดาครั้งสุดท้าย
เขาเดินทางไปยังป่าลึกในช่วงหน้าฝน จ้างพรานแก่ผู้เชี่ยวชาญนำทาง
ซึมซับอากาศธรรมชาติเข้าปอด ก่อนจะได้พบนางไม้ผู้ลึกลับ
เขาขยี้ตาก่อนจะพบว่าอีกฝ่ายเป็นเด็กหนุ่มที่สวมชุดกระโปรงยาว
ดวงหน้าใสซื่อบริสุทธิ์ทำให้พศินตกหลุมรักตั้งแต่แรกพบ
ทั้งสองผูกพันทั้งกายและใจแน่นแฟ้นจนไม่อาจแยกจาก
แต่พศินรู้ดี ว่าเขาจะต้องจากไป...
“เธอชื่ออะไร?”
“หนูชื่ออ้อน”
อ้อน อรุณ..