🌸🌹🌻
...คำโปรย...
เขา…เป็นพ่อเลี้ยงหนุ่มแห่งแดนเหนือ
เธอ…เป็นหญิงสาวชนเผ่าเชื้อสายเม็กซิกันที่เกิดจากผลพวงของสงครามในอดีต
'เวียงคำ'ตกหลุมรักหญิงสาวชนเผ่าแปลกหน้าเข้าอย่างจังเมื่อไปรับซื้อผลไม้ของชาวบ้าน
'ลียา'ก็ชอบเขาพอกัน แต่ความรักที่เกิดขึ้นท่ามกลางความแตกต่างทางด้านวัฒนธรรม สิ่งใดจะทลายกำแพงที่ขวางกั้นทั้งสองไว้ เมื่อมารดาของทั้งสองฝ่ายต่างไม่เห็นด้วยกับความรักครั้งนี้ ไม่เพียงเท่านั้นยังมีอุปสรรคมากมายเกิดขึ้นระหว่างทางที่เปรียบเสมือนหุบเขาค่อยๆ แยกสองหนุ่มสาวอยู่คนละฟากฝั่ง
。。。。。。。。。。。。
"คุณรู้หรือเปล่าว่าลียาเป็นลูกเสี้ยวเม็กซิกัน" เวียงคำถาม ทิวาที่กำลังชะเง้อคอมองหาหมอมี่จนทั่วหันกลับมามองเขา
"รู้สิ ใครๆ ก็รู้"
"ยายทวดเธอเป็นใคร ทำไมถึงมาแต่งงานไกลถึงที่นี่"
"ยายทวดเธอไม่ได้มาแต่งที่นี่ ตาทวดเธอต่างหากที่ไปแต่งที่โน่น ครอบครัวฝั่งแม่ลียาอยู่อเมริกาโน่นแน่ะ" ทิวาบอก เวียงคำถึงกับอึ้ง
"หมายความว่าไง"
"ตาทวดเธออพยพไปอยู่อเมริกาตั้งแต่ยุคสงคราม เลยไปแต่งงานกับคนแถวนั้น"
"สงครามไหน" พ่อเลี้ยงหนุ่มตกใจ ไม่คิดว่าจะยังเหลือคนจากยุคสงครามอยู่อีก
"ก็สงครามเวียดนามไงพ่อเลี้ยง ตาทวดเธอเป็นคนหนึ่งที่หลังสงครามจบ ก็ได้อพยพไปอยู่อเมริกา แม่ลียาเลยเกิดและโตที่นั่นจนกระทั่งตาพาแม่เธอกับญาติๆ มาเที่ยวไทยตอนปีใหม่ แม่ลียาเลยเจอพ่อเธอ และยอมแต่งงานกลับมาอยู่ไทย แต่ญาติที่เหลือยังอยู่อเมริกานะ ถ้าปีใหม่ไหนมีเวลา พวกเขาก็จะไปอเมริกา ไปเยี่ยมญาติ บางปีญาติๆ ก็สลับมาไทย"
"ผมไม่เคยรู้มาก่อนเลย"
"ไม่ใช่แค่ลียาหรอก มีอีกตั้งหลายครอบครัวที่มีญาติอยู่อเมริกา คุณลองมาเที่ยวปีใหม่ที่นี่ดูสิ จะเห็นแต่ลูกหลานหัวเหลืองหัวทอง"
🌸🌹🌻
ฝากพ่อเลี้ยงเวียงคำกับน้องลียาด้วยนะคะ^•^ นิยายเรื่องนี้เขียนจบแล้ว ไรท์จะทยอยมาอัปให้วันประมาณ 2 ตอน อย่าลืมกดติดตามไว้นะคะ
Guest
