รักหวนคืน

คำโปรย

...แต่แล้วเจ้าของห้องก็เปิดประตูห้องออกมาเสียก่อน ใบหน้าที่หล่อเหลาไร้ที่ติ ดวงตาสีดำสนิทเหมือนดั่งดวงตาพญาเหยี่ยวที่มีความคมกริบจนน่ากลัวและกับบุคลิกที่เย็นชานั้นอีก

เหลียนฮวาจ้องผู้ชายที่มีร่างใหญ่กำยำตรงหน้าอย่างตะลึงก่อนนางจะรีบหลบสายตาเขาไม่กล้ามองตรงๆอีก

"เจ้ามีอะไรหรือ"เสียงเย็นชาถูกกล่าวออกมาจากปากหนาทำให้ร่างเล็กรู้สึกสั่นสะท้านไปถึงคั่วหัวใจ

ทั้งๆที่นางไม่ได้ทำอะไรก็เเค่หยุดฝีเท้าลงตรงประตูห้องเขาครู่เดียวเท่านั้นเอง แต่ทำไมถึงกลัวอะไรขนาดนี้นะ ข้าไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อย

ชายหนุ่มสูญกลิ่นหอมอ่อนๆของดอกไม้เข้าไปพลางรู้สึกว่าความร้อนในร่างกายเริ่มจางหายไปมากแล้ว ด้วยความสงสัยเขาหาที่มาของกลิ่นจนมาหยุดอยู่ที่หญิงสาวตรงหน้าเขา 'กลิ่นกายนางช่างหอมหวานเหลือเกิน' เขาใช้แขนอันแข็งแกร่งตวัดรอบเอวเล็กดึงนางเข้ามาในอ้อมกอดด้วยความอ่อนโยน

เหลียนฮวาสะดุ้งเฮือกพยายามดิ้นรนให้หลุดจากอ้อมกอดของชายแปลกหน้าแต่แรงของนางหรือจะสู้แรงของชายร่างใหญ่ได้

"หากเจ้ายังไม่หยุดดิ้น ข้าจะถือว่าเจ้ายินยอมที่จะ... เป็นของข้า"น้ำเสียงเย็นชาดังออกมาจากปากหนาอีกครั้ง แต่ครั้งนี้กับแหบแห้งยิ่งนัก เขามีความรู้สึกคิดถึงและหวยหาหญิงสาวตรงหน้าอย่างแปลกประหลาดทั้งๆที่เพิ่งจะเคยเจอนางเป็นครั้งแรกแท้ๆ

เหลียนฮวาตัวสั่นเล็กน้อยทุกครั้งที่คำพูดออกจากปากของชายหนุ่ม น้ำตาของนางเริ่มคลอเบ้า ครั้งเขาก้มหน้าลงเห็นน้ำตาของนางเข้าหัวใจเขาก็กระตุกวูบรู้สึกเจ็บปวดเช่นเดียวกันครั้งเห็นน้ำตาเปื้อนใบหน้างามนี้

"เจ้าไม่ต้องกลัวข้า.. ข้าไม่ทำอะไรเจ้าข้าสัญญา"ชายหนุ่มพูดเสียงอ่อนพลางปลอบประโลมนางด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล และก็ใช้มือใหญ่เช็คคราบน้ำตาให้นางราวกับนางเป็นของล้ำค่าที่เขาควรถนอมไว้อย่างดีที่สุด

ชายหนุ่มพานางเข้ามาภายในห้องแล้วล้มตัวลงนอนด้วยกันบนเตียงใหญ่ ถึงแม้นางจะยังสะอื้นแต่แค่เพียงพักเดี่ยวเสียงสะอื้นนั้นก็หายไปเหลือแต่เสียงลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมของนางแทนเท่านั้น

ชายหนุ่มยกยิ้มขึ้นตรงมุมปากเล็กน้อยและก็เข้าสู่ห้วงนิทราตามนางไปพร้อมกับกลิ่นกายที่หอมหวานของหญิงสาวในอ้อมกอด

เช้าวันใหม่ได้เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง เปลือกตาหนาเปิดออกด้วยอาการงัวเงีย ก่อนหันไปหาหญิงสาวที่เขานอนกอดเมื่อคืนแต่แล้วก็มีแต่ความว่างเปล่า 'นางคงจะไปแล้ว'

เขายังรู้สึกแปลกใจตัวเองเลยว่าทำไมถึงยอมใกล้ชิดกับนาง ทั้งๆที่เขาเกลียดสตรียิ่งกว่าอะไรหากไม่รวมเสด็จแม่กับเสด็จย่าและบรรดาพี่ๆนางเป็นคนหญิงสาวคนแรกที่รู้สึกดีด้วยและไม่มีความรังเกียจซะนิดแต่กับชอบมากเสียอีก.