บุตรแห่งอินทราเทพ....ปวันรัตนเทพผู้ได้ชื่อว่า รัตนะอันบริสุทธิ์.... ผู้เพ็ญตนอย่างยาวนานกว่า 600 ปี.... บริสุทธิ์ทั้งกาย...วาจา....และจิต.....แม้นเป็นบุรุษ..แต่กล่าวได้ว่าความงามนั้นสะเทือนทั้งสามภาพ....จนมิอาจจะให้ออกนอกตำหนักแก้ววิมลได้แม้เพียงครึ่งก้าว..... และ สัตบรรพตเทพ...ผู้มีกายบอบบางราวกลีบบัว... เทพผู้ปกครองบงกชทั้ง 3ภพภูมิ.....
ว่ากันว่า....บุตรทั้งสองของอินทราเทพนั้น บริสุทธิ์เสียยิ่งกว่าน้ำนมในเกษียณสมุทรขององค์นารายณ์เสียอีก.....
แต่แล้ววันหนึ่ง....งานสถาปนาสวรรค์ 1,000 ปี......รวมเทพกว่าพันองค์ทั่วทั้งสามภพ....16ชั้นฟ้า...15ชั้นดิน.......6 มหาเทพผู้ครองสมบัติแห่งผู้สร้าง......ยังต้องมาร่วมงานเฉลิมฉลองนี้....
.....แต่เมื่อ ปวันรัตนเทพ.....ก้าวเท้าลงมาจากวิมานแก้ว.....ความงามนั้นสะกดทุกผู้คนที่อยู่ในงาน....มิเว้นแม้แต่ ฉัตรธร เทพอสูร...ผู้ครองฉัตร 9 แว่นฟ้า.... ผู้ปกครองภิภพอสูร..และนรก...
บุคคลที่สวรรค์ไม่อยากยุ่งด้วยมากที่สุด....แต่ใครจะรู้กันเล่า....ว่ามหาเทพสูงสุดนั้น....ได้ผูกชะตาฟ้าดินนั้นแล้ว......
การผูกสัญญายุติสงครามสามภิภพ.....ด้วยการแลกกับบุตรแห่งสวรรค์ทั้งสอง....ปวันรัตนเทพ.....และ สัตบรรพตเทพ....
ผู้หนึ่งบุริสุทธิ์อย่างหาที่เปรียบมิได้ในสามภพ.....ถูกผูกชะตาร่วมกับผู้ที่ขึ้นชื่อว่า ปกครองแดนที่โสมมที่สุดในภพทั้งปวง....
อีกผู้หนึ่ง...กลับถูกผูกชะตากับเด็กน้อย.....ที่เป็นเพียงมนุษย์.....เทพอายุขัยยืนนาน....มนุษย์นั้น.....อายุขัยเพียงเศษธุลี.....
"......ฉะ...ฉัตรธร....ท่านไม่ควร....อื้ม......อ๊ะ.....ทะ..ท่าน.....ท่านอย่าทำเช่นนั้น.......ขะ..ข้าไม่พร้อม.....อื้ม........"
....เทพอสูรร่างกำยำมิได้ฟังคำขอใดๆ ของคนตรงหน้า....บรรจงกระทำด้วยความนุ่มนวล...
"มิต้องกลัว.....ปวันรัตนเทพ....หากท่านตั้งครรภ์แล้ว....ข้าสัญญา......พิภพอสูรและนรกแห่งนี้.....ข้าพร้อมสละได้.....ข้าจะปิดผนึกมัน....และเลิกเปิดศึกกับบิดาเจ้า..."
......
"สัตบรรพต.....ท่านทำอะไรงั้นเหรอ....." เด็กหนุ่มหน้าตาจิ้มลิ้ม ยืนเกาะขอบโต๊ะ...มองบุรุษตรงหน้าเขียนอะไรบางอย่าง......
สัตบรรพตเทพ ทำได้เพียงมอง...แล้วอมยิ้ม....ก่อนจะลูบศรีษะของเด็กน้อยที่ดูแล้วอายุมิเกิน 6 ปีเศษ.....ด้วยความอ่อนโยน.....
"ข้าเขียนโครงกลอนไว้ใช้ในงานพิธี บังคับเทวดานะ....เมื่อเจ้าโตขึ้นข้าจะสอนนะเจ้านะ....สินธุ..."
"งื้ม...ท่านสัญญาแล้วนะ....."
Guest
