เตโช
สิ่งของที่ซื้อได้ด้วยเงินอาจจะมีค่า
แต่ความรักที่ซื้อได้ด้วยเงินมักไร้ค่า
เพราะฉะนั้นอย่าโทษที่เขาจะใจร้ายกับเธอ
รริน
ความรักเป็นสิ่งสวยงาม
แต่ไม่ใช่ว่าเราจะได้รับความสวยงามนั้นกลับมา
ฉะนั้นรักได้ก็ต้องปกป้องตัวเองให้เป็น
จุดเริ่มต้นของความสัมพันธ์...
“นี่พัทริน ผู้หญิงของฉัน”
“มะ...หมายความว่ายังไงคะ”
“ถ้าบอกว่าผู้หญิงอีกคนไม่เข้าใจ งั้นฉันจะบอกว่าเป็นเมียอีกคนก็แล้วกัน”
“รินไม่เข้าใจ”
“เธอคิดว่าที่ผ่านมาฉันมีเธอคนเดียวหรอ...”
“ไม่สิ ก่อนเธอจะเข้ามาเป็นเมียของฉัน ฉันคบหากับพัทรินมาก่อนเธออีก ถ้าไม่มีทะเบียนสมรสเธอคือคนที่แย่งทุกอย่างจากพัทรินนะ”
และปัจจุบันที่เริ่มเปลี่ยนไป...
“ฉันไม่ให้ไป”
“ฉันพึ่งรู้ว่าคุณทำตัวได้น่ารำคาญมากเลยนะคุณเต”
“ฉันก็พึ่งรู้ว่าเธอดื้อด้านเกินไปนะรริน!”
“ฉันก็เป็นของฉันแบบนี้แหละ ตอนฉันรักคุณก็แค่เชื่อฟังและดูว่าง่าย แต่ตอนนี้ไม่ได้รักแล้วก็แค่เป็นตัวของตัวเองก็เท่านั้น”
“ไม่ได้รัก?”
“อะไรกันคะคุณเต คุณทำร้ายฉันขนาดนี้ยังคิดว่าฉันจะยังรักคุณอยู่อีกอย่างนั้นหรอ”
“คุณเกิดมาอายุขนาดนี้แล้วไม่รู้หรอว่าคนเรารักได้ก็เลิกรักได้ รักได้ก็เกลียดได้เหมือนกัน...”
“เพราะฉะนั้นจะแปลกตรงไหนที่ตอนนี้ฉันไม่ได้รักคุณ และอยากออกจากชีวิตคุณจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว”
“อย่าไป”
Guest
