'คำสัญญา' ทำให้ผมต้องรับผิดชอบ
แต่หลังจากที่ได้เจอ คุณธรรม อะไรบางอย่างในตัวเขาทำให้ความคิดผมเปลี่ยน จากที่แค่ตั้งใจจะดูแล กลับกลายเป็นว่า
ผมอยากได้มากกว่านั้น...
อยากจะให้เขาอยู่ข้าง ๆ อยู่ในสายตาตลอดเวลา
...
ผมพยายามใช้วิธีนุ่มนวลก็แล้ว อะไรก็แล้ว เด็กนี่ก็ยังไม่ยอม
ในเมื่อพูดดี ๆ ไม่ชอบ มันก็ต้องมีลงไม้ลงมือกันบ้าง
***
มาร์คยืดตัวขึ้น แล้วผมก็ต้องตกใจเมื่อเห็นสิ่งที่เด่นผงาดอยู่กลางลำตัวของมัน มัน…ใหญ่ ใหญ่กว่าของผมมาก แค่คิดว่าสิ่งนั้นจะต้องเข้ามาอยู่ในตัวผม ขนมันก็ลุกชันไปทั้งตัว ผมว่า…ไม่น่าได้ ผมไม่น่าจะรับไหว คิดได้ดังนั้นร่างกายก็ส่งสัญญาณต่อต้านในทันที ผมพลิกตัว เตรียมคลานหนีลงจากเตียง
อยู่ไม่ได้แล้วเว้ยยยย...
“จะไปไหน!!” ขาทั้งสองข้างของผมถูกจับยึดไว้และลากให้กลับไปอยู่ในตำแหน่งเดิม
“ไม่ไหว” ผมหันไปบอกอีกฝ่ายด้วยเสียงอันสั่นเทา ไม่ละเลิกความพยายามที่จะดิ้นรนให้หลุดพ้นจากพันธนาการ จะร้องไห้แล้วจริง ๆ ให้ตายเถอะ มังกรน้อยของมาร์คมันใหญ่โตเกินไป
“อะไร” มาร์คจับผมพลิกตัวนอนหงาย จับขาทั้งสองข้างแยกออกจากกัน ให้ตัวมันแทรกเข้ามาได้ดังเดิม
“ของมึง…ใหญ่เกินไป กูว่า ไม่น่าได้” ผมส่ายหน้ายิก ๆ จ้องมองสิ่งยิ่งใหญ่นั้นด้วยความหวาดหวั่นพรั่นพรึง
มาร์คยกยิ้มด้วยความภูมิอกภูมิใจขณะที่ก้มมองมังกรน้อยของตัวเองที่กำลังชี้หน้าผมอยู่ตอนนี้ “ยังไม่ลองเลย รู้ได้ไงว่าไม่ได้” สายตาเจ้าเล่ห์จ้องมองมา
“หึ ไม่เอา” ตอนแรกก็อยากลองเพราะสัญชาตญาณข้างใน แต่พอมาเจอเข้าจริง ๆ ความอยากเริ่มเหือดหายไป ถ้าของมันเข้ามาได้ ผมว่า ผมตายแน่
“ไม่เจ็บหรอก” เสียงมาร์คทุ้มนุ่มราวกับต้องการปลอบใจให้คลายความกลัว ส่วนมือของมันกำลังสาวแกนกายของตัวเองที่เหมือนจะขยายใหญ่ขึ้นกว่าเดิมอีก
ตาย กูตาย!
MARK
KHUN
...
เล็กน้อยก่อนอ่าน
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการ บุคคล องค์กร และสถานที่ในเรื่องไม่มีอยู่จริง
อาจมีการใช้คำพูด และการกระทำที่ไม่เหมาะสมของตัวละคร
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านน้าาา...
Guest
