สวัสดีคุณผู้อ่านที่รักของบานบุรีสีชมพูทุกท่าน หลังจากที่ไรต์เปลี่ยนแผนไปเปลี่ยนแผนมาว่าจะเขียนนิยายไทยเรื่องอะไรดี ก็มาลงตัวที่ "แฟนเก่าอย่ามาเซ้าซี้" ค่ะ ยังไงก็ฝากด้วยนะคะ เรื่องราวของอดีตคนเคยรักที่ห่างหายไม่ได้ติดต่อกันนาน แต่เมื่อกาลเวลาพาให้ทั้งสองได้มาพบกันอีกครั้ง คราวนี้ชายหนุ่มพระเอกของเรื่องรุกหนักเลยค่ะ จะน่ารักน่าลุ้นขนาดไหน ไปติดตามอ่านต่อกันได้เลยค่ะ
- พฤติกรรมและความคิดของตัวละครอาจจะมีทั้งถูกใจและไม่ถูกใจคนอ่าน อย่าไปยึดติดกับความสมจริงหรือความสมเหตุสมผล ทำใจให้สบาย เน้นอ่านเพื่อความบันเทิงก็พอค่ะ
- โปรดแสดงความคิดเห็นด้วยความสุภาพ
- ขอบพระคุณที่สนับสนุนผลงานค่ะ
.........................................................
คำโปรย
“อุ๊ย อะไรกันคะพี่ต้นหนาว”
“ในเมื่อไม่รังเกียจก็ให้พี่กอดสิครับ ถ้าดิ้นหรือขัดขืนพี่จะทำมากกว่าที่อยากทำ ขอพี่ชื่นใจนิดๆ หน่อยๆ ให้หายเหนื่อยบ้างเถอะครับ”
ต้นหนาวจัดการกับปากจิ้มลิ้มสีชมพูอ่อนด้วยปากหนาหยักของเขา แล้วค่อยๆ จุมพิตด้วยความนุ่มนวล แล้วค่อยๆ ทวีความเราร้อนขึ้นเรื่อยๆ ขวัญฤดีเองก็ไม่เข้าใจตัวเองว่าเหตุใดจึงต้องยอมเขาด้วย ร่างบางแนบชิดสนิทไปทุกส่วนกับกายสูงใหญ่บึกบึนของเขา อกแนบอก ท้องแนบท้อง มือใหญ่กดแผ่นหลังอ้อนแอ้นให้ชิดเข้าไปอีกจนไม่เหลือช่องว่างระหว่างกายทั้งสองแล้ว แรงจูบของต้นหนาวเล่นเอาขวัญฤดีอ่อนเปลี้ยไปทั้งตัว หัวสมองก็มึนงงราวกับว่าถูกเขาร่ายมนตร์ใส่อย่างไรอย่างนั้น
“พี่ต้นหนาว”
“ครับผม คนดีของพี่ ขออีกนิดนะครับ ได้โปรดอย่าให้พี่หยุดเลยนะ ขวัญช่างหอมหวานเหลือเกิน”
มือของต้นหนาวที่อยู่บนแผ่นหลังของขวัญฤดี บัดนี้มันได้ย้ายไปอยู่ที่แก้มก้นทั้งสองเป็นที่เรียบร้อยแล้ว หากจะวางแปะไว้เฉยๆ เขาก็เกรงว่าจะดูเสียเชิงชาย มันจึงต้องทำหน้าที่ให้สมบูรณ์ด้วยการบีบก้นงามนั้นอย่างแรงตามอารมณ์หนุ่มที่กำลังพลุ่งพล่าน ก้นของเจ้าหล่อนนุ่มเด้ง สู้มือดีเหลือเกิน วิเศษที่สุด ขวัญฤดีเองเมื่อถูกสัมผัสในจุดที่อ่อนไหว ความเสียวกระสันก็ก่อตัวขึ้นอย่างไม่รอช้า จนต้องบดหน้าขาที่มีสามเหลี่ยมอวบอูมไปกับเป้ากางเกงของต้นหนาว ตรงกลางลำตัวก็เริ่มมีน้ำหวานออกมาเลอะเป้ากางเกงแล้วด้วย
“อื้อ พี่ต้นหนาว”
“โอ้ว ขวัญจ๋า ขวัญคนดีของพี่ พี่จะคลั่งตายอยู่แล้ว ทำไม่น่ารักขนาดนี้ครับ”
Guest
