“คุณหนีผมละสิ กอหญ้า” อเล็กซ์รู้ทัน
“ใช่...คุณทำแบบนี้ทำไมคะ คุณอเล็กซ์” กอหญ้าเหลืออดทันที
“ผมสนใจคุณไง...อย่าบอกนะว่าคุณไม่รู้” ดวงตาคมหรี่มองหญิงสาวตรงหน้า
“แต่ชั้นไม่สนใจคุณ เงินคุณก็ไม่สน เลิกยุ่งกับชั้นซะที”
“อืม...คนแบบผมถ้าลองสนใจอะไรแล้ว...ผมจะพยายามเอามันมา ไม่ว่าจะใช้วิธีการใดก็ตาม”
“แม้ชั้นจะไม่สนใจคุณเลย แม้แต่น้อยเหรอคะ คุณอเล็กซ์”
“ครับ ผมไม่สน...ว่าคุณจะสนใจผมหรือไม่...เอาเป็นว่าแค่ผมสนใจในตัวคุณก็พอ!”
อเล็กซ์มองใบหน้าสวยที่แดงกล่ำตลอดจนใบหูเล็กนั้น เพราะอารมณ์ของเจ้าตัว สายตาเขาจับจ้องริมฝีปากบางอวบอิ่มเย้ายวนที่อยู่แค่เอื้อม ความร้อนในร่างกายเขาเริ่มปะทุขึ้นมาทันที ช่วงล่างปวดหนึบ มันโจมตีเขาขึ้นมาเป็นระลอก
“กอหญ้า...คุณต้องการเท่าไหร่” เสียงแหบพร่าของเขาเอ่ยขึ้นอย่างเจ็บปวด