สวัสดีทุกท่านที่เข้ามานะคะ♥
เป็นนักเขียนมือใหม่อาจแต่งไม่ค่อยดีนักแต่ก็ช่วยติได้นะคะ
ขอบคุณทุกท่านนะคะ^^
.
.
.
.
"จิล"
"...."
"จิลลล"
"....."
"จิลลลลลลลลลลลล!"
เสียงโวยวายอันน่ารำคาญของหนุ่มผมสีขาวสั้นระดับคอตะโกนเรียกอยู่หลังประตูไม้เนื้อดีของหนุ่มหน้าหวานผมสีม่วงยาวระดับบ่าได้รูป
"หยุดแหกปากซักทีสิโว้ยยย น่ารำคาญ!!!!"
"โถ่อลัน .. ก..ก็จิลอ่าาา"
ชายผมน้ำตาลยาวระดับท้ายทอยผู้เป็นหัวหน้าอัศวินประจำวังวิสเทอเรียได้บ่นผู้เป็นพี่ชายฝาแฝดของตน แต่ทั้งสองดูไม่เหมือนแฝดซักเท่าไหร่เลย....
.
.
ทำไมจิลถึงไม่ตอบลีโอน่ะหรอ...
.
.
.
.
ณ วันที่11เดือนพฤศจิกายน ซึ่งเป็นวันเกิดของหนุ่มหน้าหวานผมสีม่วงยาวระดับบ่าดวงตาสีแดงน่ามองใบหน้าอันได้รูปดูดีมีนามว่า"จิล คริสตอฟ" ผู้เป็นอาจาร์ยสอนเจ้าหญิงประจำวังวิสเทอเรีย วันนั้นจิลได้ฉลองวันเกิดกับคนในวังวิสเทอเรียและกษัตริย์หนุ่มแห่งอาณาจักรสไตน์แต่ไม่มีวี่แววของผู้เป็นพี่ชายฝาแฝดแห่งตระกูลครอว์ฟอร์ด"ลีโอ ครอว์ฟอร์ด" ทำให้จิลนั่นซึมนิดหน่อยเพราะไม่ได้เจอหน้าของคนที่ตนเองรัก
.
.
.
ส่วนทางฝั่งของลีโอนั้นที่หายไปทั้งวันเพราะมั่วแต่เลือกของขวัญให้จิล
"เอ.. เอาอันไหนดีน้าาา อันนี้จิลจะชอบมั้ยเนี่ย.. "
ลีโอที่ทำหน้าเครียดเป็นกังวลอยู่ในร้านขายเพชรอันดับหนึ่งของวิสเทอเรีย ลีโอก็ได้เลือกของขวัญซักพักใหญ่จนเลือกอันที่น่าจะถูกใจจิลที่สุดแล้วจึงเดินเล่นที่ตลาดจนมานั่งกังวลอยู่ริมแม่น้ำที่ลีโอชอบมานั่งเล่นกับจิลอยู่บ่อยครั้ง
"เฮ้อ จะชอบมั้ยน้าา~"พูดพลางชูแหวนฝังเพชรหลายกะรัซสีม่วงแวววาวเรียงกันอย่างสวยงามสะท้อนแสงของพระอาทิตย์จ้ายิ่งทำให้แวววาวมากขึ้นอยู่บนใบหน้าคมของเจ้าของผมสีขาวสั้น
.
.
.
ตกค่ำของวันนั้น งานฉลองวันเกิดของจิลได้จบลงแล้ว จิลก็ยังคิดเรื่องของลีโออยู่ตลอดทั้งวัน
"หายไปไหนทั้งวันเลยเนี่ย.. วันเกิดฉันทั้งทีก็ไม่มาอวยพรเลย ชิ๊!!"
จิลสถบเบาๆพร้อมกับเกิดอาการงอลขึ้นเล็กน้อย เรื่องของลีโอทำให้เขาไม่ใจเย็นลงเลย ตอนนี้ก็ดึกพอสมควรจนระฆังที่หอนาฬิกาดังขึ้น เป็นสัณญาญบอกว่าตอนนี้ถึงเวลาเที่ยงคืนแล้ว พอจิลได้ยินเสียงดังกล่าว จึงไปอาบน้ำชำระร่างกาย และเข้านอน...
.
.
.
เช้าวันที่12 ผ่านไปแล้ว1วันก็ยังไม่เห็นหน้าลีโอแม้แต่หางตาจนผู้เป็นน้องก็อดเป็นห่วงไม่ได้เช่นกัน จึงมาคุยกับจิลเล็กน้อยที่ห้องของจิลและออกไปพร้อมจะทำหน้าที่ของตนเองเหมือนทุกวัน แต่...เอ๊ะ?เหมือนมีอะไรผ่านหน้าฉันไป.. ขณะที่จิลกำลังจะปิดประตูห้องของตนเองเพื่อจะไปทำงานราชการต่อแต่มีแรงปริศนารั้งลูกบิดประตูห้องเขาไว้อยู่ จิลจึงชะเง้อหน้าออกไปดูก็พบว่าผู้ที่รั้งลูกบิดประตูห้องเขาอยู่ก็คือลีโอนั่นเอง ทำให้จิลตกใจปนโมโหเล็กน้อยเพราะว่าจะมาทำไมตอนนี้
"จิล!! เดี๋ยวก่อนสิ ฟังฉันก่อน"
"ฟังอะไรครับ นายยังมีอะไรพูดกับฉันอยู่อีกหรอ"
ไม่พูดอย่างเดียวพร้อมกับเพิ่มแรงดึงลูกบิดประตูห้องและจะล็อคทันทีแต่แรงของลีโอยังไงก็มากกว่าจิลอยู่ดี
"ลีโอ.."
"หืมม์?"
"เซบาสเตียนบินมาหาครับ"
"ห๊ะ!? ไหนๆ"
เมื่อได้ยินเกี่ยวกับนกของเขา เขามักจะเผลอทันที และตอนที่เขาปล่อยมือจากลูกบิดนั้น จิลก็ใช้มือปิดประตูห้องของตนเองอย่างรวดเร็วพร้อมล็อคประตู ทำให้อีกฝ่ายอึ้งไปซักพักนึงว่าทำไมตัวเองโง่ขนาดนี้โดนหลอกเพราะโดนกรุเรื่องนกเอง
"โถ่จิล.. เปิดเถอะนะ.."
"ไม่ครับ"
"ทำไมล่ะ บอกฉันเถอะน่า"
"เมื่อคืนหายไปไหนม..มา"
พูดพลางน้ำตาใสเริ่มไหลลงมาจากดวงตาสีแดงของจิล ลีโอรู้สึกได้ว่าจิลกำลังร้องไห้เพราะตัวเอง
"ฉัน...."
"..."
"ฉันไปซื้อของขวัญวันเกิดให้นายมานะสิ.."
"จ..จริงหรอ"
จิลค่อยๆแงมประตูออกมามองลีโอที่หน้าขึ้นสีแดงอ่อนๆพร้อมกับมองมือของอีกฝ่ายที่กำลังหยิบสิ่งของบ้างอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง เป็นกล่องเล็กๆสีแดงเปิดดูได้ง่าย ลีโอค่อยเปิดกล่องนั้นอย่างเบามือ ข้างในนั้นมีแหวนที่ใช้เพชรอย่างดีสีขาวใสเปล่งประกายน่าชม
"ขอโทษที่บอกช้านะ.. สุขสันต์วันเกิดนะจิล คนที่ฉันรักที่สุด"
"!!!!!"
จิลตกใจพร้อมน้ำตาเริ่มไหลเพิ่มกับสิ่งของที่ลีโอมอบให้เป็นของขวัญวันเกิด ถึงจะช้ามาวันนึงก็เถอะ แต่กระนั้นก็ทำให้ความโกรธของจิลหายหมดเกลี้ยงในหัว มีแต่ความสุขที่เพิ่มขึ้นเพราะคนรักของตน ลีโอมองใบหน้าอันสวยงามของจิลพรางเลื่อนมือของตนเช็ดคราบน้ำตาบนหน้าของจิลแล้วมอบจุมพิตอันหอมหวานนี้บนเรียวปากจิลพร้อมสอดลิ้นตวัดหาความหวานนั้นไปมา
"อื..อ..."
"หายโกรธฉันรึยัง?"
"อ..อืม.."
"ต่อกันที่ห้องเถอะ♥"
"ว่าไงน.. เฮ้ยยยยยย"
พูดไม่ทันจบ ลีโอก็ได้จับจิลอุ้มพาดบ่าแล้วพาไปที่ห้องของตนเอง พอถึงห้องลีโอก็ได้วางจิลลงบนเตียงอันนุ่มของตนพร้อมขึ้นคล่อมตัวจิลพรางเอามือปลดเสื้อของจิลไปด้วย ทำให้เห็นยอดอกสีชมพู แล้วจับข้อมือของจิล
"อ..อืม..ล..ลีโอ.."
ลิ้นตวัดไปมาบนยอดอกสีชมพูอย่างสนุกสนานบนร่างของเจ้าของผมสีม่วง หนุ่มผมขาวเริ่มถอดกางเกงของจิลออกจากนั้นทำให้เห็นของรักที่กำลังชูชันขึ้นมา ลีโอกำของรักของจิลอย่างแผ่วเบาแล้วค่อยๆรูดขึ้นรูดลงอย่างช้าๆและปลุกเร้าอารมณ์ให้มากขึ้นกว่านี้อีก
"อ๊ะ..อ๊าา .. ฉันกะ..กำลังจะ..เสร็จ .. อ๊าาา"
"..ออกมาเยอะเหมือนกันนะเนี่ย .."
เมื่อพูดจบบนหน้าของเจ้าของเรือนผมสีม่วงขึ้นสีแดงเหมือนมะเขือเทศสุกพร้อมกับเอามือปิดหน้าตัวเองด้วยความเขินอาย
"จิล.."
"อ๊าา จ..จะทำอะไรน่ะลีโอ! "
นิ้วเรียวยาวของเจ้าของผมสีขาวค่อยๆสอดเข้าช่องทางรักทีล่ะนิดๆพร้อมขยับเป็นจังหวะทำให้จิลร้องครางออกมาหลายครั้ง
"ชอบล่ะสิ? ตอดใหญ่เลยนะ ฮ่าๆๆ"
"!!!"
"เอาล่ะ.. ฉันจะใส่เข้าไปล่ะ"
"อึก.. อ๊ะ.. อ๊าา"
เมื่อของรักของเจ้าของผมสีขาวเริ่มค่อยๆสอดใส่เข้าไปในช่องทางรักของเจ้าของเรือนผมสีม่วงอย่างช้าๆและดันจนสุด สะโพกของบิดไปมาเพื่อสื่อว่ามีความสุขสุดๆที่ได้อยู่กับคนที่ตนรักสองต่อสอง
"ฉัน..ขอเสร็จข้างในเลยละกันนะจิล"
"อ๊าาา... อึก..อืออ"
ลีโอได้มอบจุมพิตอันแสนหวานให้จิลอีกครั้ง จูบครั้งนี้ยาวนานกว่าครั้งก่อน มีทั้งความรัก ความหวาน ความสุข ลิ้นอุ่นของลีโอได้ตวัดเลี้ยวเกี่ยวพันกับจิล
"อึก.."
น้ำรักสีขาวขุ่นได้ออกมาอยู่ในช่องทางรักของเจ้าของเรือนผมสีม่วง
"จิล.."
"......"
"จิล....?"
"......"
"หลับไปแล้วสิ ฝันดีนะ"
ลีโอได้ยิ้มให้กับจิลที่หลับสนิทเพราะเหนื่อยกับกิจกรรมรักบนเตียงที่เพิ่งทำเสร็จพร้อมมอบจูบเบาๆบนหน้าผากอันเนียนให้
"ขอบคุณนะจิล .. ที่ยังรักฉันอยู่"
Guest
