บทนำ ดินแดนรกร้างขนาดใหญ่
ค่ำคืนดึกสงัด ทุกอย่างมืดสนิทมองไม่เห็นสิ่งใด กระนั้นภูเขากลับไม่เงียบงัน สัตว์ร้ายคำรามสั่นสะเทือนคีรีธารา มวลไม้สั่นไหว ใบไม้ร่วงโรยยุ่งเหยิงเสียงดังกรอบแกรบภายในกลุ่มภูเขาและหุบเขามากเหลือคณานับ สัตว์ประหลาดครั้งดึกดำบรรพ์เที่ยวใช้อำนาจบาตรใหญ่ อสูรบรรพกาลปรากฏตัว เสียงน่าสะพรึงกลัวทุกรูปแบบดังต่อเนื่องกันเป็นระลอกท่ามกลางความมืดมิด เพียงปรารถนาทำลายโลกนี้ให้แตกออกเป็นเสี่ยงๆมองจากที่อันไกลโพ้นมีกลุ่มลำแสงอ่อนโยนเลือนรางกลางเทือกเขา ราวกับแสงเทียนเล็กๆ ที่วูบไหวพร้อมดับสิ้นทุกขณะ ภายใต้ความมืดมนไม่มีที่สิ้นสุดของม่านรัตติกาลและภูเขามากมายค่อยๆ เคลื่อนเข้าไปใกล้จะมองเห็นต้นไม้เก่าแก่ขนาดใหญ่ที่เหลือเพียงครึ่งท่อนเส้นผ่าศูนย์กลางของลำต้นกว้าง 10 กว่าเมตรและดำเกรียมทั้งต้น นอกจากลำต้นครึ่งท่อนนั้น มันเหลือแค่กิ่งไม้เปราะบางเพียงกิ่งเดียว แต่กลับกระจายพลังชีวิต กิ่งไม้และใบไม้พราวพรายเสมือนแกะสลักจากหยกเขียว แสงนุ่มนวลเป็นจุดๆ แผ่ขยายปกคลุมไปทั่วทั้งหมู่บ้านพูดให้ถูกคือนี่เป็นหนึ่งต้นไม้ที่โดนสายฟ้าฟาดใส่ เมื่อหลายปีก่อนนั้นเคยประสบกับสายฟ้าฟาดขนาดใหญ่ ยอดขนาดมหึมาของต้นหลิวโบราณและความมีชีวิตชีวาถูกทำลายย่อยยับ ณ ตอนนี้บนผืนดินเหลือเพียงตอไม้ความสูงขนาด 8-9 เมตรและหนาจนน่าตกใจ ทว่ากิ่งไม้ที่มีเพียงกิ่งเดียวนั่นคล้ายกับโซ่ศักดิ์สิทธิ์สีเขียว ลำแสงพร่ามัวกระจายปกคลุมและคุ้มครองทั่วทั้งหมู่บ้าน ทำให้บริเวณที่พำนักอาศัยนั้นเลือนรางพร่ามัวราวกับแดนสวรรค์ ดูน่าอัศจรรย์ท่ามกลางดินแดนรกร้างแห่งนี้
Guest
