“ถ้าผมเจอพี่เป็นครั้งที่สาม ผมจะไม่มีวันปล่อยพี่ไปแบบนี้อีกแล้วนะ”
“ครั้งที่สามงั้นหรอ” ตรีรักษ์พึมพำกับตัวเอง
“ขับรถกลับบ้านดีๆนะครับ” รามินทร์เอ่ยบอกก่อนที่จะก้มลงจูบเบาๆบนริมฝีปากบางเพียงครู่ จำใจต้องปล่อยให้เธอไปแล้วจริงๆ
“โลกมันคงไม่กลมขนาดนั้นหรอก” ตรีรักษ์เอ่ยบอกแค่นั้นแล้วก็ขับรถออกไปโดยไม่หันกลับไปมองชายหนุ่มอีกเลย ปล่อยให้เรื่องของเธอกับเขาเป็นเพียงอดีตแบบนี้ดีที่สุดแล้ว
ห้าม!
ห้ามคัดลอกเนื้อหาของนิยายเรื่องนี้เด็ดขาด สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พุธศักราช 2537ห้ามมิให้ทำการคัดลอก ดัดแปลงหรือแก้ไขบทความเพื่อนำไปเด็ดขาด หากฝ่าฝืนจะดำเนินการทางกฎหมาย
คำเตือน!
“ผมเคยบอกพี่แล้วใช่ไหม ว่าถ้าผมเจอพี่อีกเป็นครั้งที่สามผมจะไม่มีทางปล่อยพี่ไปแน่ๆ”