นิยาย ชxช (ท้องได้)
จรัญ อรุณรุ่ง (จรัญ)
นายตำรวจยศใหญ่ ที่หล่อและรวยมาก
จันทร์หลง พริ้มแพรว (จันทร์หลง)
น่ารัก สดใส และเป็นที่รักของนายตำรวจ
จรัญที่หันไปเห็นจันทร์หลงในสภาพผ้าขนหนูผืนเล็กพันรอบเอวหน้าร้อนผ่าวราวโดนไฟลวก ผิวของจันทร์หลงขาวเนียนราวหยวกกล้วย ใบหน้าที่ไร้สิ่งสกปรกก็สวยราวลูกคุณหนู ยอดอกสีชมพูพริ้ง ทำเอาจรัญแทบเลือดกำเดาไหล ใช่ว่าจะไม่เคยเจอไม่ว่าจะหญิงหรือชายเขาก็ได้สัมผัสมาหมดแล้ว แต่กับจันทร์หลงแล้วเขารู้สึกแปลกๆ
“ฉัน ฉันวางชุดไว้ตรงนี้นะ หิวแล้วใช่มั้ย เดี๋ยวลงไปหาอะไรมาให้ก็แล้วกัน รีบแต่งตัวเข้าล่ะ” ลิ้นแทบพันกันตอนพูดบอกคนตัวเล็ก จรัญวางถึงผ้าไว้ที่ปลายเตียงก่อนจะหันหลังกลับแล้วเดินลงมาหาของในครัวด้วยหัวใจที่เต้นรัวทันที
จันทร์หลงที่เห็นจรัญทำตัวเลิ่กลั่กเม้มปากตัวเองแน่น ตอนแรกกะว่าอาบน้ำเสร็จแล้วจะมาหาผ้าขนหนูอีกสักผืน แต่จรัญกลับเดินเข้ามาสะก่อน ตอนนี้จันทร์หลงจึงยืนตัวแดงราวกับกุ้งที่ถูกลวกจนสุกด้วยน้ำร้อนเพราะความเขินอาย ก่อนจะรีบหยิบถุงผ้าแล้ววิ่งเข้าไปเปลี่ยนในห้องน้ำทันที
จรัญที่วิ่งลงมาจากชั้นสองด้วยหัวใจที่ไม่อยู่กับเนื้อกับตัว เพราะมัวแต่นึกถึงผิวขาวเนียนกับยอดอกสีชมพู และใบหน้าของจันทร์หลงจนเกือบสะดุดขั้นบันได ตอนนี้กำลังนั่งถอดหายใจเป็นรอบที่ร้อย
“น้องชายจะตื่นขึ้นมาทำไมวะ เดี๋ยวก็หลับยากอีก” จรัญก้มมองแท่งร้อนที่กำลังดุนดันขยายลำออกมาผ่านเนื้อผ้าด้วยหัวใจที่เจ็บปวด จะออกไปกาที่ปลดปล่อยตอนนี้ก็คงจะไม่ทันแล้ว อีกอย่างเขาต้องหาอะไรให้จันทร์หลงทานด้วย แต่สภาพนี้เขาจะทำมันได้ยังไง
คำเตือน
นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นจากจินตนาการของปลาเอง เนื้อหา บุคคล และสถานที่ในเรื่องไม่มีอยู่จริง
โปรดนักอ่านทุกท่านใช้วิจารณญาณในการอ่านด้วยนะคะ
Guest
