ธุลีกุหลาบ

 แนะนำจากไรท์ 

1.นิยายเรื่องนี้เป็นนิยายแนว ชายรักชาย [Mpreg - ท้องได้] ท่านใดรับไม่ได้ ให้รีบกดหนีออกไปทันทีนะคะ อย่าหลงเข้าไปเป็นอันขาด 

2.รูปภาพตัวละครต่างๆ เป็นเพียงบทบาทสมมุติ ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องกับเนื้อหาในนิยายเรื่องนี้ 

3.นิยายเรื่องนี้แต่งขึ้นด้วยจินตนาการและภาพสมมุติของผู้เขียนเท่านั้น กรุณาอย่าคิดเป็นจริงเป็นจังนะคะ 

4.นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหา คำพูดหยาบคายและการใช้ความรุนแรง เยาวชนอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรพิจารณา 

5.นิยายเรื่องนี้มีการใช้ภาษาพูดวิบัติ เพื่อการเพิ่มอรรถรสในการอ่าน ใครที่รับไม่ได้ ให้รีบกดหนีออกไปอย่างรวดเร็วค่ะ 

6.นิยายเรื่องนี้ถือเป็นลิขสิทธิ์ ห้ามคัดลอกดัดแปลงเนื้อหาภายในโดยเด็ดขาด  

*** เปิดประวัติศาสตร์หน้าใหม่ นายเอกสายแกร่งไม่ยอมคน ร้ายไม่ยอมใคร ใจเด็ดและเผ็๋ด.....จนพระเอกต้องร้องขอชีวิต 

​เมื่อโชคชะตาลิขิตให้ผมเกิดมาในตระกูลอันสูงศักดิ์ เพียบพร้อมด้วยรูปสมบัติ ทรัพย์สมบัติและเหนือสิ่งอื่นใด คุณสมบัติของการเป็น “เมีย” มดลูกของผมจึงมีค่ามหาศาลเป็นที่ต้องการหมายปองของเหล่าคุณชายจากทุกตระกูล 

เมื่อไหล่ทั้งสองของผมจำเป็นต้องแบกภาระหน้าที่และศักดิ์ศรีของคนทั้งตระกูล ผมจึงไม่มีเวลามานั่งร้องไห้ ผมไม่มีเวลาคร่ำครวญให้กับสิ่งที่ผมต้องสูญเสีย  

.....ทุกวินาทีชีวิตของผม....ถูกเพาะบ่มและสอนมาเพื่อการเป็น  เมีย  และ  แม่พันธุ์  ที่ดีให้กับเหล่าคุณชายในตระกูลสูงเท่านั้น 

“ฉันนอนไม่หลับ ก็เลยขับรถมาเรื่อยๆ” 

“ขับรถมาเรื่อยๆ มาจนถึงอยุธยานี่น่ะหรือครับ” ผมอมยิ้มให้กับสามีปากแข็ง 

“ก็เธอบอกฉันเองว่าอยุธยาใกล้แค่นิดเดียว ฉันก็เลยลองขับรถมาดูว่าเธอนอนหรือยัง" สามีปากแข็งแกล้งทำเป็นหันซ้ายหันขวามองรอบๆ สนามหญ้าไปทั่วอย่างไม่มีจุดหมาย 

"ผมยังไม่นอนครับ" ผมแสร้งทำเป็นตอบคำถามของสามี 

"กันต์...เธอกลับมาบ้านแบบนี้ แล้วหัวใจของเธอ...คิดถึงคนที่พรรณพนาบ้างหรือเปล่า” คุณพฤกษ์ขยับเท้าก้าวเข้ามาใกล้พร้อมกับเอียงหน้าลงมาจูบหน้าผากผมเบาๆ 

“คิดถึงครับ” 

“คิดถึงอะไร” 

“ก็คิดถึงคนที่พรรณพนายังไงล่ะครับ คิดถึงคุณหญิงแม่ด้วย ผมกลับมาบ้านสองวันแล้ว คุณแม่ท่านเป็นยังไงบ้างครับ” 

“แล้วฉันล่ะ เธอไม่คิดถึงฉันบ้างหรือ” คนที่ขับรถมาไกลพูดตัดพ้อผมทันที 

“แล้วคุณพฤกษ์เป็นพรรณพนาหรือเปล่าล่ะครับ” ผมโอบแขนเข้าไปกอดประจบเอาใจคนที่กำลังทำท่าทางเหมือนจะน้อยอกน้อยใจที่ผมไม่ยอมพูดว่าคิดถึงตัวเอง 

“คราวหน้าถ้าเธอจะบอกว่าคิดถึงใครก็ตามที่พรรณพนา เธอต้องตอบชื่อฉันก่อนแล้วค่อยไปตอบชื่อคนอื่น” 

“ผมก็ตอบแบบรวมๆ ว่าคิดถึงคนที่พรรณพนาไปแล้วนี่ครับ” 

“ก็ฉันไม่อยากไปรวมอยู่กับคนอื่น ฉันเป็นสามีของเธอนะนอนด้วยกันอยู่ทุกวันเธอจะเอาฉันไปเหมารวมกับคนอื่นได้ยังไงกัน” 

“ก็ผมไม่รู้นี่ครับว่าคุณพฤกษ์อยากพิเศษกว่าคนอื่น ตกลงครับครั้งหน้า ถ้าผมจะพูดว่าคิดถึงคนที่พรรณพนา ผมจะพูดว่าผมคิดถึงคุณพฤกษ์อย่างนี้ดีหรือเปล่าครับ” ผมเขย่งปลายเท้าขึ้นไปจูบแก้มของสามี 

​