“พอใจเธอหรือยัง”
คำถามที่ดังมาชวนให้ร่างกายสั่นสะท้าน บัวหลันรีบหันไปมองก็พบว่าตอนนี้ไม่ได้มีแค่เธอเพียงลำพังอย่างที่คิด แต่มีเขาที่กำลังมองมาด้วยสายตาเย็นชากับสีหน้าเรียบเฉย แต่สิ่งที่ทำให้ร่างกายเธอสะท้านคือคำถามจากเขาต่างหาก
“ขอตัวค่ะ” บัวหลันเลี่ยงที่จะไม่ตอบพร้อมจะเดินจากไปแต่...
กึก...แขนของเธอถูกมือกระด้างฉุดเอาไว้พร้อมแรงบีบที่ส่งมาให้เธอรู้สึกเจ็บเล็กน้อย
“หูหนวกหรือไง...”
“ไม่ได้ยินคำถามของฉันหรือไง...”
“ตอบมาสิ” น้ำเหนือตวาดสุดจะเก็บกลั้นความรู้สึกที่บีบรัดเอาไว้ได้อีก เขากระซากผู้หญิงใจร้ายที่กำลังทรมานความรู้สึกของเขาให้มายืนตรงหน้า ต้องการเห็นสีหน้าเลือดเย็นของหล่อนให้สาแก่ใจ
“คุณเหนือ...บัวเจ็บ” บัวหลันบอกพยายามสะบั้นแขนออกจากการจับกุมของเขา
“เจ็บเป็นด้วยหรอ” น้ำเหนือถามเสียงกระด้างไม่ต่างจากแววตา
“บัวไม่มีอะไรจะตอบคุณ” บัวหลันเอ่ยพยายามพาตัวเองให้หลุดพ้นจากสถานการณ์ที่น่าอึดอัด
“ใช่สิ...ฉันหวังจะได้คำตอบอะไรกับคนอย่างเธอ” เขาเย้ยยันตัวเองถึงสิ่งที่คาดว่าจะได้จากหญิงสาว
“ฉันมันก็แค่คนนอก....” น้ำเหนือต่อคำพร้อมยอมปล่อยมือ
Guest
