จอมทมิฬต้องมนต์

มันน่าจะเป็นเพราะความโง่เขลาเบาปัญญาของฉันเอง ความคิดสมัยเด็กของฉันความคิดเช่นนั้นเลยฝังหัวมาจนถึงปัจจุบัน เป็นความหลงใหลกับรูปลักษณ์ภายนอกของคนคนหนึ่งที่หลอกล่อให้ฉันงงงวย ชายสูงศักดิ์ผู้นั้นเปรียบเหมือนเทพบุตรสำหรับฉัน แต่...เมื่อโตขึ้น ฉันเลยเพิ่งค้นพบความจริง เทพบุตรที่ตนเองฝันถึง เขาเป็น...จอมทมิฬ...ที่ใจร้ายเหลือเกิน... 

แพรฟ้าคือชื่อของฉัน เด็กตัวดำรูปร่างแคระแกร็นเพราะวัยเด็กของฉันไม่ได้สมบูรณ์เหมือนคนอื่น ฉันโตมากับความยากจน มีแค่มารดาเท่านั้นที่เป็นร่มโพธิ์ร่มไทร เด็กน้อยตัวเล็กแอบมองบ้านหลังใหญ่ด้วยความอิจฉา นึกอยากได้อยากมีบ้านแบบนั้นบ้าง...แต่ก็คงทำได้แค่ฝัน มารดาที่ไร้ความรู้คงไม่สามารถเนรมิตปราสาทหลังใหญ่ให้ฉันได้ นั้นเป็นจุดเชื่อมต่อของฉัน กับเทพบุตรในฝันคนนั้นไง...