“เฮือก.. นี่มันนางทาส..หรือนางจำแลงกันแน่”
เสียงทุ้มที่เอื้อนเอ่ย เหมือนตกอยู่ในภวังค์
ก่อนที่ร่างบนเตียงจะตีหน้ายุ่ง จ้องมองเขาเขม็ง
“ข้าไม่ใช่ทาส! ท่านเข้าใจผิดแล้ว”
เสียงหวานที่แหบแห้ง พยายามเถียงกลับพลางลุกขึ้น
แต่ด้วยร่างกายที่เหนื่อยล้า ด้วยรอนแรมในทะเลทราย
มาทั้งวัน ทำเอาขาเรียวไร้เรียวแรง เซจะล้ม
จนร่างสูงตรงหน้า ต้องรีบปราดเข้ามารับไว้..หมับ..
“ข้า..ไม่ใช่...ทาส”...เสียงหวานที่ยังพยายามเอ่ยบอก
ด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง
“ไม่ใช่ทาสก็ได้.. เจ้าไม่ใช่ทาส”
“ดื่มน้ำก่อนเถิดหนา” เสียงทุ้มที่ยอมตามใจร่างที่หมดแรง
พลางยกแก้มน้ำมาป้อนให้ที่ปากเล็ก เผลอแอบสูดดม
กลิ่นหอมละมุนจากร่างนุ่มนิ่มในอ้อมกอด
พลางแอบชำเรือง มองร่างที่กำลังดื่มน้ำ
ด้วยความกระหายหิว เห็นไกลๆ ว่าน่ารักแล้ว
ยิ่งมองใกล้ๆแบบนี้ ใบหน้าเล็กนี้ยิ่งสวยหวาน
จนไม่อาจละสายตาได้ อีกทั้งผิวกายเนียนนุ่มนี้
สัมผัสลื่นมือ มากกว่านางใดในฮาเร็มเขาเสียอีก
Guest
