ห้วงใจลักษณ์

​ 

 ห้วงใจลักษณ์ 

โดย มุกฐิฌา (ลมหนาว)  

หมอลักษณ์ x อภิญญา 

​ 

สำหรับเธอเขาคือรัก รักที่ไม่ใช่เพียงแค่การเฝ้ามอง...แต่อยากได้มาครอบครอง ทว่าเขากลับเฉยชากับเธอ ไม่เคยคิดจะมองแม้เพียงหางตา 

"การที่เราได้รักใครสักคนมันไม่มีคำว่าเสียเวลาหรอกค่ะ แค่ได้รักก็สำเร็จไปขั้นหนึ่งแล้ว" 

“เป็นอย่างที่อิ่มคิดไว้ไม่มีผิดเลย หลังหมอทั้งกว้างแล้วก็อบอุ่นมาก” เปลือกตาปิดพริ้มเอ่ยบอกเขาทั้งรอยยิ้ม รู้สึกอุ่นใจในทุก ๆ ครั้งที่มีลักษณ์อยู่ใกล้ ๆ แบบนี้ แม้ในบางทีจะโดนไล่บ้างก็ตามเถอะ 

“แม้ว่ามันจะอุ่นแค่ไหนแต่เธอไม่สมควรทำแบบนี้ ฉันไม่ใช่ผู้ชายที่เธอจะมาทำอะไรตามใจได้หรอกนะ ไปรักคนที่เขารักเธอเถอะ” ครั้งนี้ลักษณ์แกะมือหญิงสาวออกอีกครั้งและมันก็เป็นช่วงเวลาที่อภิญญาเผลอไผลไปกับห้วงความรู้สึก ทำให้ชายหนุ่มจับหลุดสาวเจ้าได้ง่ายยิ่ง ก่อนเขาจะหันมาประจันหน้าคนหัวรั้นอีกหน 

“จะไล่ให้อิ่มไปรักคนอื่นได้ยังไงในเมื่ออิ่มก็รักของอิ่มแบบนี้มาตั้งนานแล้ว” อภิญญายอมหลุดจากแผ่นหลังอุ่นแม้ว่าจะแสนเสียดายแต่ก็ต้องจำยอมมิเช่นนั้นคงจะโดนลักษณ์โกรธเข้าเป็นแน่ 

“เธอจะไปชอบใครก็ได้ที่ไม่ใช่ฉัน อย่ามาเสียเวลากับคนอย่างฉันเลยอิ่ม มันจะเปลืองเวลาเปล่า ๆ” ลักษณ์เอ่ยเสียงหนักแน่น ชายหนุ่มไม่เคยคิดรังเกียจที่อภิญญาป่าวประกาศว่ารักเขาโคม ๆ แบบนั้นเลย แต่สิ่งที่ลักษณ์ไม่อาจจะยอมใจให้รักหญิงสาวได้เพียงเพราะเขาอาจไม่ดีพอสำหรับใครสักคน... 

ความสัมพันธ์ในเรื่องของความรักมันไม่อาจจะเกิดขึ้น ความเจ็บปวดร้าวระทมในหัวใจยังคงคอยย้ำเตือนอยู่ตลอด สิ่งที่เพียรมีคือความสัมพันธ์ที่ไร้พันธะ... 

ไร้พันธะคือที่มาของคำว่า ‘ไม่มีบ่วง’ 

ไม่มีบ่วงก็เท่ากับว่า... 

ไม่ต้องเจ็บปวด... 

นี่แหละคือสิ่งที่ลักษณ์ตั้งใจยึดมั่นมันมาตลอดเวลา ความรู้สึกเก่า ๆ ยังคงหมุนเวียนอยู่สม่ำเสมอ หากต้องรักใครสักคนแล้วเจ็บปวด เขาก็ขอเลือกที่จะไม่รักมันคงจะยังดีเสียกว่า...มาทนนั่งทรมานแสนสาหัส 

“อิ่มไม่เคยคิดว่ามันจะเสียเวลาเลยสักนิด การที่เรารักใครสักคนมันไม่มีคำว่าเสียเวลาหรอกค่ะ แค่ได้รักก็ถือว่าสำเร็จไปขั้นหนึ่งแล้ว” สาวเจ้ายังพูดต่อ 

ความรักน่ะมันไม่เคยผิดเลยสักนิด จะผิดก็คงจักเป็นคนที่ห้ามหัวใจของตัวเองไม่ได้ แม้จะรู้ว่าเจ็บปวดมากแค่ไหนแต่ก็ยังจะรัก...เหมือนกับเธอตอนนี้ไงที่รักคนตรงหน้านี้อย่างสุดหัวใจ 

รักของเธอแม้ว่ามันยากที่จะสมหวัง แต่เธอแสนภูมิใจที่หัวใจดวงนี้ได้มอบความรักให้กับเขา แค่ได้ ‘รัก’ สำหรับเธอมันคือความสำเร็จขั้นที่หนึ่ง ในส่วนของการได้รักตอบคืน เธอไม่รู้หรอกนะว่ามันจะเป็นความสำเร็จขั้นไหน แต่แค่ทำตอนนี้ให้ดีสักวันเขาก็คงจะหันมามองกันบ้าง... 

อย่างน้อยไม่วันใดก็วันหนึ่ง 

“แต่มันไม่ใช่สำหรับฉัน!” เสียงห้าวทุ้มเผลอตะคอกเข้มกลับมา นัยน์ตาสีน้ำตาลจ้องเขม็ง 

------------------------------------------------------------------------------------------------------------ 

ลักษณ์ วิโรจน์กัลยากร หรือ หมอลักษณ์ คุณหมอหนุ่มสุดหล่อและแสนเย็นชาดีกรีหนุ่มนักเรียนนอกที่ยามนี้ผันตัวหนีความวุ่นวายมาอาศัยอยู่ภายในเกาะสีครามของเพื่อนรักอย่างอัศวิน หัวใจของเขามันไม่มีไว้เปิดรับใคร เพราะจมอยู่กับบาดแผลที่เจ็บช้ำมานานเช่นนั้นจึงไม่มีใครสามารถล่วงล้ำเข้ามาภายในนั้นได้หากไม่ได้รับอนุญาตจากเขา ซึ่งไม่ว่าอย่างไรหัวใจดวงนี้มันก็ยังคงจะปิดผนึกยากที่จะเปิดออก 

อภิญญา ลาวัลย์ หรือ อิ่ม หญิงสาวชาวประมงบนเกาะสีคราม เธอน่ะแอบรักเขา แอบรักมานานแล้วแต่ไม่กล้าบอก ทว่ารักมันล้นอกจนสุดท้ายก็อดไม่ได้ แต่ใครจะไปรู้เล่าว่าความรักที่เธอพร้อมจะมอบให้เขามาตลอด ชายหนุ่มนั้นกลับผลักไสไปอย่างไร้สิ้นเยื่อใย แล้วเธอจะทำอย่างไรให้ได้ความรักของเขามากัน แค่มองอย่างเดียวมันไม่ได้หรอกนะเพราะอยากได้มาครอบครองด้วยนี่สิ! 

สวัสดีค่ะ เรื่องนี้เป็นเรื่องราวของหมอลักษณ์ในเรื่องเพลิงแค้นวิวาห์ร้ายนะคะ เนื้อเรื่องไม่เกี่ยวโยงอ่านแยกได้ค่ะ เรื่องนี้ไม่แน่ใจนะคะว่ามันจะหนักหน่วงแค่ไหน แต่ในความรู้สึกมุกคงจะไม่มาก แต่ยังคงมีกลิ่นไอของความหน่วงใจอยู่บ้างผสมกับความอบอุ่น มุกหวังว่านิยายเรื่องนี้จะให้ความหลากหลายทั้งทางอารมณ์และความรู้สึกสำหรับทุกคนนะคะ ยังไงก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้อีกสักเรื่องด้วยนะคะ 

คอมเม้นต่างๆ คอยเป็นกำลังใจให้มุกมากๆ ฝากทุกคนอ่านแล้วอย่าลืมเม้นกันน้า ฝากกดติดตามแอดแฟนไว้ด้วยนะคะ 

​