คำโปรย:
“คะ...คุณอาหมอ...จะ...จะทำอะไรคะ”
“ทำในสิ่งที่ชายและหญิงควรทำกัน” ยั่วนักแม่สาวน้อยเตือนแล้วว่าอย่ามายั่ว
“หนูแค่ล้อเล่นเองค่ะ...แฮะๆ”
“ใครให้เรามาเล่นกับอารมณ์หื่นกามผู้ชาย”
“คะ...คุณอา...หนูขอโทษ....”
“เปลี่ยนคำว่าขอโทษ...เป็นครางบนเตียงกับอาเถอะ”
แนะนำเรื่อง
ติณณภพ หิรัญพฤกษ์ หรือ หมอติน หนุ่มโสดวัย 35 ศัลยแพทย์ประสาทและสมองมือหนึ่งของโรงพยาบาลแอลอีดี ซึ่งเป็นโรงพยาบาลเอกชน ซึ่งมีสวัสดิการดูและะบุคลลากรทางการแพทย์ที่ดีที่สุด
แต่สำหรับหมอตินแล้ว เขาไม่ค่อยชอบที่นี่นัก และทำเรื่องย้ายไปทำงานกับโรงพยาบาลรัฐ แต่ทว่าเจ้าของโรงพยาบาลแห่งนี้ขอร้องไว้ ซึ่งลูกสาวของท่านเจ้าของโรงพยาบาลก็เป็นเพื่อนกับเขาด้วยเช่นกัน
เมนิลา ดารัญ หรือ นีลา นักศึกษาสาวที่ฝันอยากเป็นแพทย์แต่ทว่ากลัวเลือด จึงต้องเปลี่ยนสายการเรียนเป็นด้านสถาปัตยกรรมแทน
นีลา ไม่ได้เป็นคนที่เก่งกาจอะไร แค่เป็นหมอไม่ได้ เธอก็แค่หาเรียนที่สามารถเลี้ยงชีพได้
หญิงสาวรับงานออกแบบ และงานวาดรูปที่บ้าน ระหว่างรอเรียกสัมภาษณ์ แต่ทว่ายิ่งรอยิ่งไม่มีใครติดต่อมา แต่ทว่างานที่รับทางออนไลน์ ก็สร้างรายได้เป็นกอบเป็นกำ เธอจึงหันมาทำงานเป็นฟรีแลนซ์แทน
หมอหนุ่มใหญ่ที่มีบ้านใกล้กับนีลา และแม่เธอรับทำอาหารไปส่งในทุกๆ วัน โดยเธอรับหน้าที่เป็นพนักงานส่งอาหารให้เขาทุกเช้าและเย็น เพราะกลางวันคุณหมอไปทำงาน
จนเมื่อวันหนึ่งนีลาไม่เคาะประตูบ้าน เข้าไปเจอสภาพหมอหนุ่มกำลังนุ่งเพียงผ้าขนหนูผืนเดียว
“อุ๊ย...ขอโทษค่ะ นีลาลืมเคาะประตู” นีลาสาวเวอร์จิ้นที่ไม่เคยต้องกายชายใด รีบยกมือปิดหน้า แต่นิ้วกลางห้านิ้ว แอบดูซิกแพค
“ถ้านิ้วจะกางขนาดนั้น ไม่ต้องปิดก็ได้ยัยเด็กแก่แดด” หมอติณนึกขำ แต่เขาก็ไม่ได้เร่งรีบไปแต่งตัวกลับเดินมาหาหญิงสาว รับเอาปิ่นโต
“เอ่อ...คุณอาหมอไม่ไปแต่งตัวหน่อยหรือคะ” นีลาพูดไป แต่ไม่ได้มองหน้าเลย มองต่ำลงที่เอวเขา
“ก็ไม่ได้โป๊นี่นา ส่งเสร็จแล้วก็กลับไปได้แล้ว ทะลึ่งใหญ่แล้วนะเรา มองต่ำตลอด”
นีลาเมื่อเขาแซวก็ยิ้มแก้เขินแล้วก็วิ่งจู๊ด....กลับไปยังบ้านตัวเอง
ใหญ่มากแม่...!!!
Guest
