ทะเลเพลิง

เมื่อจุดเริ่มต้นเกิดจากความแค้น และความรักจอมปลอม

เธอคนที่พรากชีวิตคนในครอบครัวที่เหลืออยู่เพียงคนเดียวของเขาไป อย่างไม่มีวันหวนกลับ

เขาคนที่จะมาล้างแค้นแทนพี่ชายของเขาที่เสียไปเพราะความประมาท ไร้ความรับผิดชอบของเธอ

"ลูก ฮึก จะพาลูกไปไหน ข้าวขอร้องอย่าเอาลูกไปจากข้าวเลยนะคะ"

เพื่อไปจากเขา เธอทำแม้กระทั่งกรีดอกตัวเอง ควักเอาหัวใจที่เฝ้ารัก เฝ้าทะนุถนอมและหวงแหนออกมาวางไว้บนฝ่ามือเขา ให้เขาดูแล หวังว่าซาตานร้ายอย่างเขาจะมีจิตใจเมตตาต่อลูกบ้าง เธอยอมทิ้งหนึ่งชีวิต เพื่อรักษาอีกหนึ่งชีวิต รู้ว่าสิ่งที่ทำนั้นมันไม่ถูกต้อง แต่เธอไม่อาจทนอยู่กับเขาต่อไปในสภาพแบบนี้ได้อีก อย่างน้อย ๆ อีกชีวิตที่กำลังลืมตาดูโลก เธอจะสามารถดูแลเลี้ยงดูได้อย่างใกล้ชิด ไม่ใช่อย่างที่เขาทำกับเธออยู่ตอนนี้

การมีลูกแต่ไม่สามารถที่จะเข้าใกล้หรือแตะต้องได้ สำหรับเธอมันทรมานมากเหลือเกิน หากลูกอีกคนต้องเป็นแบบนั้นอีกเธอคงอยู่ไม่ไหวแน่

“แม่รักภูผานะ ฮึก แม่ขอโทษที่ต้องทำแบบนี้ แม่ขอโทษ...”

.

.

.

“เด็กคนนี้ไม่ใช่ลูกของฉัน แล้วก็ไม่ใช่ลูกของคุณด้วย กลับไปซะ แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก”

“คุณจะไล่ผมก็ได้ แต่คุณจะไล่ลูกชายคุณด้วย มันจะไม่ใจร้ายเกินไปหน่อยหรอ” ชลธีว่าเสียงเรียบ ก่อนที่ร่างเล็ก ๆ ที่สูงประมาณเอวของเขาจะขยับตัวออกมาจากด้านหลังเขา

“ภะ ภูผา...”

“แม่หรอครับ”

ธีร์ ชลธี

ตำรวจไม่สามารถตามตัวคนร้ายได้ แม้ต่อเบาะแสก็ไม่หลงเหลืออยู่ให้ได้ตามหาผู้กระทำผิด จนกลายเป็นว่าพี่เขานั้นตายไปเพราะขับรถ แต่เขากลับไม่เชื่ออย่างนั้น เขาใช้เวลาถึงสี่ปีกว่าจะหาตัวฆาตกรเจอ สี่ปีสำหรับคนอื่นมันอาจเป็นระยะเวลาที่สั้น แต่สำหรับ... มันยาวนาน การที่ต้องมีชีวิตอยู่คนเดียว โดยที่คนในครอบครัวนั้นตายจากเขาไปอยู่อีกโลกหมดแล้ว มันเป็นความรู้สึกที่เจ็บปวดและทรมาน สิ่งเหล่านี้มันค่อย ๆ หล่อหลอมให้เขากลายเป็นคนอันตราย ... เย็นชา อารมณ์ร้อน พร้อมที่จะแผดเผาทุก ๆ เหมือนกับชื่อต้องของเขา ชื่อที่มีแต่คนในครอบครัวเท่านั้นที่สามารถพูดมันออกมาได้ ภรัณยู หรือ อาทิตย์

"หุบปาก! ฆาตกรอย่างเธอไม่มีสิทธิ์เรียกร้องหรือต่อรองอะไรทั้งนั้น!!"

ข้าวหอม พิมพกานต์

ในอดีตเธอนั้นเป็นเด็กกำพร้า แต่ก็ได้แม่บัวผู้หญิงที่เธอรักและเทิดทูลเหนือสิ่งอื่นใด อุปการะไปเลี้ยงดูตั้งแต่ยังเด็ก เธอได้รับความรักและความอบอุ่นจากแม่บัวอย่างเต็มเปี่ยม ทว่าสิ่งที่เรียกว่าความตายกลับมาพรากสิ่งเหล่านั้นไปจากเธอ เธอพยายามแล้วที่จะหาเงินมาซื้อเวลาต่อลมหายใจของแม่บัวไว้แต่มันก็ไม่เป็นผล... สุดท้ายแล้วแม่บัวก็จากเธอไปอยู่ดี เด็กกำพร้าอย่างเธอจึงหวนคืนสู่ความโดดเดี่ยวเดียวดายภายในโลกกว้างใบนี้อีกครั้ง

การเริ่มต้นใหม่โดยไม่มีใครนั้นมันก็ไม่ได้แย่ ชีวิตเธอกำลังไปได้ดี เธอกำลังจะกลับเข้าสู่ระบบการศึกษาอีกครั้ง ทำตามความฝันที่มี หลังจากที่ต้องหยุดมันเพื่อมาดูแลแม่ที่ป่วยหนัก และทำงานเพื่อหาเงินค่ารักษาพยาบาลที่แสนแพง แต่ทว่าโชคชะตากลับเล่นตลกกับชีวิตของเธอไม่เลิก เมื่อเธอได้เจอกับเขา ผู้ชายที่ชีวิตนี้หากเป็นไปได้เธอจะไม่ขอเจอเขาอีกเป็นอันขาด ผู้ชายที่มอบแต่ความเจ็บปวดให้แก่เธอ ผู้ชายสารเลวอย่าง ชลธี เขากล่าวหาเธอว่าเธอฆ่าพี่ชายและพี่สะใภ้ของเขา เรื่องแบบนี้มันไม่มีทางเป็นไปได้ ขนาดมดตัวเดียวเธอยังไม่กล้าที่จะทำร้าย นับประสาอะไรกับชีวิตคน...

"ฮึก เมื่อไหร่คุณจะพอใจ ถ้าคุณโกรธเกลียดฉันมาก ทำไมคุณไม่ฆ่าฉันให้ตายไปเลย"

"คุณมาทำแบบนี้กับฉันทำไม คุณต้องการอะไรจากฉันกันแน่ จะทำให้ฉันเจ็บไปถึงเมื่อไหร่ มันถึงจะสาแกใจของคุณฮือ ๆ คุณตอบฉันมาสิคุณธีร์ ตอบฉันมา"

ื