เมียที่ถูกทิ้ง

“กูจะแต่งงานกับคนที่กูรัก มึงจงไปจากที่นี่ซะ!!”

ฉันอึ้ง..พูดไม่ออกเมื่ออยู่ๆเขาก็มาบอกให้ฉันไปจากที่นี่ นั่นคงหมายความว่าให้ฉันไปจากเขาด้วยใช่มั้ย

“คุณจะให้ฉันไปอยู่ไหนแล้วลูกของเราล่ะคะ?!”

“ไอ้เด็กพวกนั้น มันเป็นลูกของมึง..กูไม่เคยต้องการพวกมัน”

จะให้ฉันพูดหรือถามอะไรเขาออกไปอีก ในเมื่อเขาพูดมาถึงขนาดนี้แล้ว

“เอาพวกมันไปให้พ้นหูพ้นตา..แล้วไปให้พ้นจากจากชีวิตของกู และอย่าได้เที่ยวปากสว่างบอกใครต่อใคร ว่าพวกมันเป็นอะไรกับกูไม่อย่างนั้น..พวกมึงจะไม่ได้มีชีวิตได้เห็นโลกใบนี้อีก!!”

ฉันได้แต่ยืนมองเขาด้วยความเสียใจแทนลูกๆของฉัน..ที่คนเป็นพ่ออย่างเขาไม่คิดว่าตัวเองเป็นพ่อของลูกๆฉันเลย ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ปี่เขาก็ไม่เคยรับรู้และสนใจ