“คุณรังเกียจผมรึเปล่าภัคธีมา ผมมันก็แค่ทหารยามของตำหนักที่ล่มสลาย ไม่ได้เป็นนายทหารโก้เก๋มีเกียรติร่ำรวยมีศักดิ์ศรีอะไรอย่างคนรักเก่าของคุณ ผมไม่มีอนาคตที่สวยสดงดงามหรือตำแหน่งคุณนายนายทหารให้คุณหรอกนะ”
“ขอเพียงแค่คุณรักชั้น ซื้อสัตย์และจริงใจกับชั้น ชั้นก็ไม่ได้ต้องการอะไรมากไปกว่านี้หรอกค่ะ”
“คุณย่อมได้สิ่งนั้น ภัคธีมา .. คุณจะได้ความรักความซื่อสัตย์และการดูแลที่ไม่มีวันแปรเปลี่ยน .. แต่ผมอยากให้คุณคิดทบทวนให้ดี .. สิ่งที่ผมมี มันจะเพียงพอต่อความปรารถนาของคุณหรือเปล่า ผมให้ชีวิตอย่างที่คุณใฝ่ฝันได้ไหม .. ตอนนี้เราต่างตกหลุมรักกันทุกสิ่งย่อมงดงาม แต่วันหนึ่งคุณจะทนกับชีวิตแบบนี้ได้หรือเปล่า ผมไม่อยากทำร้ายคุณและทำร้ายตัวเอง ผมอยากให้คุณมีความสุข และไม่อยากจะต้องทุกข์ทรมานหากว่าวันหนึ่งคุณทนกับการเป็นภรรยาเสือภูเขาอย่างผมไม่ได้ จนหัวใจคุณไม่เหลือความรักอะไรให้ผมอีก”
………….