“คุณคงไม่มีปัญหาอะไรใช่ไหมถ้าผมจะให้ลิลินเขานอนค้างที่นี่คืนนี้” กวินภพเอ่ยขึ้นหลังจากที่เขาและคู่ขาเดินตามหลังมัทนาออกมาจากเรือนใหญ่หลังจากการรับประทานอาหารเย็นสิ้นสุดลง
ซึ่งคำถามนั้นทำเอาคนที่ตั้งใจจะเดินหนีภาพบาดตาไปให้ไกลจำต้องหยุดชะงักก่อนจะหันหลังกลับไปเผชิญหน้ากับเจ้าของคำถามอีกครั้งอย่างคนไม่มีทางเลือก
“มัทจะไปว่าอะไรคุณได้ล่ะคะ คุณวินอยากทำอะไรก็ตามสบายได้เลยค่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วมัทขอตัวก่อนนะคะ” เธอว่ากลับไปเสียงแข็งก่อนจะหมุนตัวทำท่าจะเดินถอยห่างออกมา แต่เสียงใส ๆ ของนางแบบสาวกลับดังตามมาด้วย
“เมียของวินนี่ใจกว้างจังเลยนะคะ”
“อย่าถึงกับใช้คำว่าเมียเลยครับ ควรเรียกว่ากาฝากของชีวิตผมจะดีกว่า” ถ้อยคำเรียบง่ายเพียงไม่กี่คำแต่ทว่ากลับกัดกร่อนใจคนได้ฟังจนแทบจะทนฟังต่อไปไม่ไหวจึงต้องรีบพาตัวเองเดินหนีจากมาเงียบ ๆ แทนที่จะอยู่รอฟังคำพูดร้าย ๆ จากทั้งสองคนนั้นต่อไป