จบ แด่พวกคุณที่ไม่เคยรักฉัน
47
ตอน
46.5K
เข้าชม
236
ถูกใจ
197
ความคิดเห็น
720
เพิ่มลงคลัง
คำเตือนเนื้อหา
คำเตือนเกี่ยวกับเนื้อหาในเรื่องอาจมีการสปอยล์ถึงเนื้อเรื่องหลัก
แม้ข้าพเจ้าจะเปียกปอนไปด้วยพายุฝนโหมกระหน่ำ ข้าพเจ้าก็ภาวนาให้เขาพบแต่สายรุ้งอยู่เสมอ จวบจนกระทั่งเขาภาวนาให้ข้าพเจ้าหมดลมหายใจ ข้าพเจ้าก็ยังคงภาวนาให้เขามีชีวิตที่ยืนยาว ปราศจากภัยอันตรายทั้งปวง

WARNING

(Rape and Sexual Assault / Abuse / Self-harm / Incest)

นิยายเรื่องนี้ถูกแต่งขึ้นโดยจินตนาการของนักเขียน อาจมีเนื้อหาทางอารมณ์ ความรุนแรง และคำพูดที่ไม่เหมาะสม เนื้อหาในเรื่องเป็นการอ่านเพื่ออรรถรส ไม่ได้ยุยง ส่งเสริม ก่อให้เกิดความรุนแรงหรือค่านิยมใดๆ ทั้งสิ้น

ผู้อ่านควรใช้วิจารณญาณในการอ่าน และควรอ่านอย่างมีสติ เข้าใจ รับรู้ว่ามันคือเรื่องที่ถูกแต่งขึ้นเพื่อความสนุก

สำหรับข้าพเจ้าเขาเปรียบเสมือน‘โลกทั้งใบ’

ผู้ที่ดึงลูกขึ้นมาในวันที่ใจแหลกสลายจนไร้เรี่ยวแรง‘จะมีชีวิต’

คือ‘ดวงอาทิตย์’ที่นำพาแสงสว่างมาสู่ใจข้าพเจ้าอีกครั้ง

กระทั่งวันหนึ่งดวงอาทิตย์ดวงนั้น กลับส่องแสงสว่างไปยังผู้หญิงน่า‘รังเกียจ‘คนนั้น

ผู้หญิงที่พรากทุกสิ่งทุกอย่างของข้าพเจ้าไป

ข้าพเจ้าจึงทำทุกอย่างเพื่อให้เขามีข้าพเจ้าในหัวใจ เฝ้าถนอมและหวงแหนเขา ขณะมอบความราวร้านให้เธอผู้นั้น เท่าที่ผู้หญิงคนนึงอย่างข้าพเจ้าจะทำได้

ทว่าในสายตาเขา ข้าพเจ้าคงเป็นได้แค่นางมารร้ายที่‘ฆ่า’ลูกของเขา

 

“ต้องทำยังไงพี่ปัณณ์ถึงจะไม่เกลียดพริ้ม”

เขาหัวเราะออกมาราวได้ยินเรื่องที่น่าตลก ก่อนเงยหน้าขึ้นมองเพดานไม่อาจทนมองการกระทำน่าสมเพชและพูดเสียงเย็นชาว่า “เอาลูกฉันคืนมาสิ“

”…“

“ถ้าทำไม่ได้ก็ตายซะ แล้วไปบอกเด็กคนนั้นว่าให้เกิดมาเป็นลูกฉันอีกครั้ง”

“…”

“ถึงตอนนั้นฉันจะสังเวชยอมให้อภัยคนจิตใจหยาบช้าอย่างเธอ”

 

ปัณณ์ ปุริม

ภายใต้นักธุรกิจหนุ่มฉากหลังเขาคือผู้ชายเลือดเย็น

 

 

พริ้ม พริ้วพราว

ภายใต้ใบหน้าร้ายกาจ เข็มแข็ง ทว่าในใจกลับเปาะบาง

 

ปัง!

เสียงปืนดังลั่นสนั่น วินาทีเดียวกันร่างบางก็ทรุดลงไปนอนกองกับพื้น

“พริ้มชดใช้ให้พี่ปัณณ์แล้วนะคะ หวังว่าพี่จะมีความสุข”เธอบอกเขาด้วยลมหายใจรวยริน ใบหน้าหญิงสาวเต็มไปด้วยรอยยิ้มจนถึงวินาทีสุดท้ายก่อนทุกอย่างจะมืดดับลง…

 

 

แสดงเพิ่มเติม

รีวิว (1)

5.0