“ทำไม่หยุดเลย หื่นชะมัด”
“แล้วชอบมั้ย”
“ไม่รู้”
“แต่ผมชอบนะ” เขาพูดออกมาจากใจจริงเลยล่ะ เขาชอบเธอมาก มากจนห้ามใจไม่ไหว มากจนไม่อยากจะถามว่าเธอให้เขาเพราะอะไร แต่เขาก็ยังอยากรู้อยู่ดี เธอยอมให้เขาปล้นพรหมจรรย์ ทั้งที่เขาอยู่ในฐานะผู้ร้ายที่เธอควรจะรังเกียจและเกลียดชัง เธอทำไปเพราะไม่มีสติ หรือทำไปเพราะชอบเขากันแน่
“อัน...”
“คะ”
“ยังปวดหัวอยู่รึเปล่า”
“ไม่ค่ะ”
“แต่ตัวยังร้อนอยู่”
“อาจจะร้อนเพราะอย่างอื่น...ตอนนี้หัวใจของอันเต้นเหมือนจะคลั่งตาย” เธอยื่นริมฝีปากขึ้นจูบปากเขาซ้ำๆ อย่างคลั่งไคล้ในรสเสน่หา “อือ...”
เขาอดไม่ไหว จูบตอบเธออย่างเร่าร้อน
“อือ...อ้า...ซี๊ดส์”
“เจ็บมากมั้ย”
“นิดหน่อยค่ะ”
“ขอโทษนะ ผมอดใจไม่ไหวจริง ๆ” เขาลูบผมลูบแก้มของเธออย่างอ่อนโยน สายตาของเขาทำให้เธอรู้สึกอบอุ่นและผ่อนคลาย จนลืมความกังวลไปเสียสนิท
“นี่เรา...ทำอะไรลงไปเนี่ย” เธอเพิ่งจะวันไนท์สแตนด์อย่างถึงกพริกถึงขิงกับโจรปล้นธนาคารไปอย่างไรล่ะ ให้มันได้อย่างนี้สิวะ แม่ยูโดสายดำศิษย์จ่าเอกพล “โอวไม่จริง พ่อตีฉันตายแน่”
เธอผละจากกายเขาแล้วรีบควานหาเสื้อผ้ามาสวมใส่อย่างไว ด่าทอตัวเองในใจจนระงม
Guest
